Sermayenin yeşili olur mu? Eğer boyarsan, bal gibi olur. Peki, sermayeyi neden yeşile boyarsın? Eğer gözün üzümün yeşilinde değilse, bağcıyı dövmek için "gerekçen" olur.
28 Şubat, Özal döneminde dönüşmeye başlayan Anadolu sermayesini, toplumu tasarımlamak için bir tür laboratuvar olarak kullandı. İki kutuplu sistemin çöktüğü ve darbenin "post modern" hale geldiği dünyada, toplumu yeni baştan tasarlamak gerekiyordu.
Bunun için işadamlarından bankacılara, sendikacısından medya mensuplarına dek yüzlerce işbirlikçiye "güç aktarıp", onları "sivil general" haline getirdiler. Post modern de olsa her darbe, bir düşmana ihtiyaç duyar. Gerçi düşmansız da olur ancak can sıkıcı olur. Düşman yoksa da pekâlâ var edilebilir.
Gümrük Birliği'nin oyunun kurallarını değiştirdiği ve devlet eliyle zengin edilmenin dar alana sıkıştığı ortamda, Anadolu sermayesi "yeşil düşman" haline getirildi.
Nitekim 6 milyon kişiyi "irticacı" diye fişledikleri süreçte, üzerlerinde kontrol sağlamakta zorlandıkları Anadolu Kaplanları, potansiyel düşman yaratmak için biçilmiş kaftan gibiydi. Sonuçta söz dinleyen bir avuç zenginden farklıydılar.
Sivil generaller, okullarda başörtüsüne karşı AR-GE yapıp, ikna odalarını geliştirirken, SPK ve medya üzerinden Anadolu Kaplanları da "irticacı" diye damgalandı.
Öyle ki "1000 yıl süreceği" savunulan post modern darbeye toplumdan geniş katılım sağlamak adına, "laik sermaye" diye onurlandırdıkları (!) firmalar, bu fişlemede muhbir olarak kullanıldı. Rakibini pazardan silmek için yapması gereken "yeşil sermayedir" ibaresini, "irticacılar" listesine eklemekten ibaretti.
Örnekler yandaki sayfada var. Tekrarlamayacağım. Cadı avı sürecinde "yeşil sermaye" damgasıyla çalıştırılmayan yüzbinlerce işyeri kapanmaya zorlandı. Kariyerler bitirildi, insanların hayatı zorlaştırıldı. Yarın devam edeceğim...