Teknolojinin her şeyi kayıt altına aldığı ve yasaların da her vakayı kucaklayacak şekilde hızlıca çıkarılabildiği ortamda hâlâ "kayıtdışından" şikâyet etmenin mantığı nedir?
Bilgi ve iletişim teknolojilerinin kuşattığı dünyada kayıtdışı alanı hızla daralırken kaçak akaryakıt söylemlerini fazlaca anlamlı bulmak mümkün değil. Bir yandan "vergiler yüzünden her benzin pompası defterdarlık oldu" diye söyleniyor öte yandan "kaçak akaryakıt yüzünden kaybediyoruz" diye yakınıyoruz. Petrol Ürünleri İşverenleri Sendikası PÜİS'in "10 numara yağ" şikâyeti, "kaçağı" nereye adresliyor olabilir? Maliye "akaryakıt bayilerinin yüksek kârından" şikâyet ederken PÜİS'in kaçak yakıta işaret etmesi, ortalıkta çözülmesi gereken bir sorun olduğunu gösteriyor bize. Burada sorgulanması gereken; rekabet şartları oluşmadan adım başı açılan istasyonların, yıkıcı rekabet kuralları içinde zorlanmaya başlamasıdır. PÜİS bir işveren örgütü ise akaryakıt bayilik sisteminin tepeden tırnağa yeniden yapılandırılması için çalışması gerekiyor. Eğer iddia edildiği gibi ortalık kaçak akaryakıttan geçilmiyorsa, bunu siz veya ben, elimizde pet şişelerle dağıtıyor olamayız. Bunu yapanlar; akaryakıt bayileri...
Devletten çözüm beklemek yerine, işletme mantığı çağın ve teknolojinin gerisinde kalan akaryakıt bayilik sisteminin "yeniden yapılandırılması" şarttır. Ve bunu Maliye'nin, Bakanlığın değil, bizzat akaryakıt sektörünün gerçekleştirmesi gerekir. PÜİS zaten bir sendika ve eğer bunu yapamayacaksa, söylenmesinin ne anlamı var ki...