Sabah Ekonomi, iki gündür, krizin 10'uncu yıldönümünü irdeliyor. Cumhuriyet Tarihi'mizin bu en büyük krizini, nasıl kendi elimizle ördüğümüzü okurken hatalar manzumesini bir kez daha hatırlama fırsatı buluyoruz.
Kimi gafletten ama çoğu ihanetten doğan kayıplarımızı hatırladıkça aklıma; "krizden ders aldık" klişesi geliyor. Doğru; krizden ders aldık ve küresel çöküşte dünyanın gıpta ettiği bir duruş sergiledik.
Müşterisini dolandıran şirketin, ortağına kazık atan girişimcinin, devletine vergi takan firmanın yanı sıra ürettiğinden fazlasını tüketen, kazandığından fazlasını harcayan yapımızla, 2001 çöküşüne varmıştık.
Çıkardığımız derslerden biri; "Borsa'yı Veliefendi'ye çevirmenin" çare olmadığıydı. Sermayenin tabana yayılması için küçük yatırımcının aldatılmaması gerekiyordu.
Kısaca; ortaktan kâr kaçırmak, onu dolandırmak, ahlaksızlık ve suç olmanın dışında, ekonomik krize doğru giden yolda kaldırım taşı niteliği taşıyordu.
Bugün bu dersleri hızla unutma sürecine girdik gibi geliyor bana. Kayseri Şeker ve Adapazarı Şeker'de yönetim katmanında yaşananlar, özel sektör KİT'lerine dair haberler, Oyak'ta ortaktan kâr kaçırma iddiaları, unutma sürecinin sıradan birkaç örneği aslında...
Kriz, en yüksek maliyetten öğrenmenin diğer adıdır. Biz bu dersi 10 yıl önce; yüzde 40 fakirleşerek aldık. Bildiğim, eğer aldığımız dersleri unutursak, hayatın bunu bize yeniden ve daha yüksek maliyetten öğreteceğidir.