Paramız mı yoktu, uzmanımız mı? İkisi de vardı ve 1.4 milyon lira bütçeli Devrim Otomobilini, 20 mühendisimiz 4.5 ayda sıfırda var etti. Üretilen 4 prototipten birinin benzini "tören sırasında bitti" diye Devrim; "medya lincine" uğradı.
Ertesi günlerde Anıt Kabir'deki törenlere ve diğerlerine Cemal Paşa'yı taşıyan Devrim'lerden bir daha asla söz etmedik.
Ta ki içimizden akıllı biri filmini yaptı da o dönemde olan bitenlere biraz ışık tutabildik.
Aradan 49 yıl geçti. Aynı soruyu bir kez daha soralım; paramız mı yok, insanımız mı?
İkisi de var; ama benim gördüğüm Türkiye'nin kaynak değil idrak sorunu olduğudur.
Farzedelim ki 49 yıl önce fevkalade akılsızdık, içten yanmalı motor devrimini idrak edemedik ve koca bir endüstriyi ıskaladık.
Peki şimdi daha mı akıllı davranıyoruz? Şüpheliyim...
Mao'nun Devrim'ini, birkaç hafta sonra Türkiye caddelerinde dolaşırken görebileceğiz. Bizimki ise Eskişehir Tülomsaş'ın bahçesinde, sonsuz yalnızlığında...
Devrim'den sonra Anadol'u denedik, medya çıktı "kaportasını eşek yedi" dedi ve onu da tarihe gömdük, yerine İtalyanların kuşlarını (kartal, serçe, şahin, doğan) doldurduk.
Şimdi bambaşka bir dünya kuruluyor; misal güneş enerjisiyle çalışan otomobiller...
Bunu da yaptık!.. Sakarya Üniversitesi'ndeki çocuklarımız, 550 bin dolar harcayarak Saguar'ın prototipini yapmışlar. Ama bunu endüstriye dönüştürecek adımları atamıyorlar.
En baba STK'mız TOBB, bu araba Avustralya'da yarışsın diye 40 bin dolar vermiş. Gitmiş, yarışmış ve Türkiye'ye derece getirmişler.
Oysa bu katkı 40 bin dolar yerine 4 milyon dolar olsa, Türkiye'ye getireceği, "yeni bir sektör" olabilirdi.
49 yıl önce Devrim'e 1.4 milyon lira veren babalarımız aynı yıl at neslinin ıslahı için 25 milyon lira tahsis etmişti.
Bugün Devrim de yok, ıslah edilmiş at nesli de..
Fakat idrak yolları iltihabımız hâlâ sürüyor ve yeni nesil Devrim'leri de harcamak üzereyiz; ilgisizlere duyurulur...