ARAP Baharı ile başlayan süreç İslam alemini şaşkına çevirmiş durumda. Kabuğun kırılması gerektiğini söyleyen çok ama değişim yönetimini bilen pek yok. Yumuşak geçiş hedefleyen aktörlerin hepsi, Türkiye'ye bakıyor. Türkiye, mutlak anlamda model ülke sayılmasa da örnek alınacak yönleri hayli fazla...
Günümüz insanı, sosyal medya ağları sayesinde başlı başına bir "medya şirketi gibi." Hızla organize olabiliyor, değişimi zorlayabiliyor. İnsanların beklenti ve hayalleri yeni düzeninin kuruluşunu da müjdeliyor.
İşte bu noktada insan sormadan edemiyor. Facebook, twitter yaygınlığında dünyanın sayılı ülkeleri arasında yer alan Türkiye'nin aynı zamanda "totaliterlik" kaygısına kapılması tuhaf değil mi?
Türkiye; çok sesli, dışa açık ortamda, suskun ve içe kapalı bir hayat tarzına mı sürükleniyor?
Farklı düşünen, aykırı ilan edilip, dışlanmaktan, kazanımlarını kaybetmekten mi korkuyor?
Galiba bu soruların yanıtı, kişi ve kurumların kendilerini nasıl tanımladıkları ile ilintili.
Cumhuriyeti ve değerlerini vesayetçi zihniyetle kollayanlar, halkın iradesi ve tercihleriyle de korunup, geliştirilebileceğini hala kabullenmek istemiyor.
Oysa Türkiye'yi yönetenler, "cumhuriyetin temel ilkeleri, insan hakları, özgür medya, sivil toplum, şeffaf hukuk sistemi, piyasa ekonomisi ve demokrasi" çizgisinden uzaklaştı mı hem kendi halkı nezdinde hem de global ölçekte gücünü yitirir. Ne sade vatandaş buna izin verir ne de birkaç seçimlik ömrü olan iktidarlar bu yola sapabilir...