İddia olunan terör örgütü kapsamında yürüyen dava ve soruşturmanın, kamuoyu açısından en sarsıcı yönlerinden biri de Türkiye'nin farklı köşelerindeki kazılarda ele geçirilen mühimmat ve silahlar oldu.
Genelkurmay Başkanı Org. İlker Başbuğ, 29 Nisan'daki basın bilgilendirme toplantısında, "Bu soruşturma kapsamında 45 adet silah var. Hiçbiri TSK envanterine ait değil... TSK'nın Türkiye sathında hiçbir yerde gömülü silah ve mühimmatı yok" mesajı verdi. O anda, üzerinden tonlarca yük kalktığını bizlere hissettirdi. Ertesi gün, Emniyet Genel Müdürlüğü'nden, "O silah ve mühimmat bizim de değil" mealinde açıklama geldi.
Bu aşamada, hassas kurumları temsil eden saygın isimlerin beyanları yeterli güvencedir. Ancak, çağdaş devlet sistemi, her türlü kuşkunun giderilmesi için dış denetimi de ihmal etmez. Bu açıdan bakıldığında Türk Silahlı Kuvvetleri, MİT ve Emniyet'in savunma-güvenlik amaçlı taşınırlarının kayda alınması ile bunların yönetim ve iç denetimine ilişkin esasların hâlâ belirlenmediğini hatırlatmak gerekiyor.
Milli Savunma, İçişleri ve Maliye bakanlıklarının "gizlilik" sınırlarını da gözeterek hazırlamaları gereken yönetmelik iki yıldır buzdolabında. O yönetmelik, silah ve mühimmat stokları ile sarfiyatını Sayıştay'ın teftiş etmesini sağlayacaktı. Eğer 2007'den bugüne mesafe alınmış olsaydı ne TSK ne de Emniyet töhmet altında kalacaktı. Meclis adına görev yapan Sayıştay varsa eksiklik ve aksaklıkları raporlayacak, kuşku bulutlarının dağılması için aylarca beklemek gerekmeyecekti.
Söz, Sayıştay'dan açılmışken değinilmesi gereken önemli bir konu daha var. "Üyelik" seçimi. Sayıştay, kendi içinden önereceği 16 ismi belirlemek amacıyla 10 tur seçim yaptı. "Liberal, sosyal demokrat, muhafazakâr, milliyetçi" referansla hareket ettiği ileri sürülen 52 üye ortak payda bulamadı. Kurumdaki "ak saçlıların" siyasallaşma riskini dikkate almaları gerekiyor. Zira Sayıştay bu görüntüye sıkışırsa, güvenlik birimlerinin envanterinin denetimindeki "güven" sorunu aşılamaz!