Küçük Ahmet, ağabeyinin, her gün başka bir kızla neler yaptığını merak etmektedir. Bir sabah, arabanın arka koltuğuna gizlenir. Ağabeyi bir kızı evinden aldıktan sonra, arabayı dağlık bölgedeki ıssız yere çeker ve sorar: "Kabul ediyor musun, etmiyor musun?"
Kızın cevabı "Hayır" olur. Ağabeyi, hiç bozuntuya vermeden, "İn arabamdan" diye kızı azarlar. "Ben basıp gidiyorum; artık sen yürüyerek kaç günde evine ulaşırsın bilemem" der. Kız ağlaya ağlaya arabayı terk eder.
Ahmet "Demek bu iş böyle oluyor" diye düşünür. Ertesi sabah bisikletine biner; komşunun küçük kızını da bisikletinin arkasına bindirir ve ağabeyinin gittiği o ıssız yere ulaşır. Orada durur ve küçük kıza sorar: "Kabul ediyor musun, etmiyor musun?" Kız, bütün saflığıyla "Evet kabul ediyorum" cevabını verir. Ahmet şaşırmıştır ama bozuntuya vermez: "Tamam o zaman, sen bisikleti al git... ben yürüyerek eve kaç günde ulaşırım Allah bilir."