Sel felâketi, geride bir çok acı bıraktı. Ama ben, bu olayı, küçük Dila'nın ismiyle hatırlayacağım. Manav ailesi büyük bir dram yaşadı. Anne Aslı, hâlâ olayın şokunu atlatamamış, hastanede tedavi altında tutuluyormuş. Anlattıklarını okuyunca tüylerim ürperdi: "Azra bir kolumda, Dila diğer kolumdaydı ve sularla boğuşuyorduk. Sonra birden Azra'nın ve Dila'nın ağzına çamurlu sular doldu. Ben onları biraz daha yukarıya kaldırarak kurtarmaya çalıştım. İşte bu sırada Dila kollarımdan kayıp gitti. Sular Azra'yı da çekmeye başladı; onu ayağından yakaladım. Bu esnada Azra defalarca suya batıp çıktı. Sonra gücüm yetmedi; Azra da ellerimden kaydı. Kelime-i Şahadet getirdim, kendimi sulara bıraktım."
Azra'yı, İstanbul Büyükşehir Belediyesi'ne bağlı olarak cankurtaranlık şefliği yapan Tamer Gümüşay tesadüfen kurtarmış. Çok kısık bir "imdat" sesi kulağına gelmiş. Sese doğru botunu sürmüş ve pislik yığınının içinde, korkudan titreyen küçük kızı görmüş.
Baba Muharrem, enkaz arasında kızı Dila'yı aramaya devam ediyor.
Bu acıklı tablonun sorumlusu kim? Siyasetçiler, hâlâ birbirini suçluyor. Bir yandan çevreyi gözetmeyen azgın bir imar hareketi, öte yandan, yağmurun yol açabileceği felâketi sezemeyen tedbirsizlik ve rehavet. Karşımızda sorumluluğunu itiraf eden ve bundan dolayı üzüntülerini beyan eden bireyler bulsaydık, belki, bundan sonra ciddi adımların atılacağı beklentisine girebilirdik. Oysa, bakın, biz neleri tartışıyoruz: TIR garajındaki faciaya, askeriyeye ait arazideki göletin duvarının çatlaması mı yol açtı? TIR garajı, Erdoğan'ın yakını Cihan Kamer'e mi ait? CHP, Boğulca deresi ıslahına karşı İdare Mahkemesi'nden yürütmeyi durdurma kararı mı aldı? "İspat edemezsen namertsin" vs...
Pisi pisine hayatlarını kaybedenlerin yakınları, acılar içinde; yürekleri kan ağlıyor. Bu tartışmalar da işin tuzu biberi oluyor.