GEÇEN hafta bu köşede, "Korku cumhuriyetine doğru" başlıklı yazısı nedeniyle, değerli meslektaşım Sedat Ergin'e bir yanıt verdim. Gazetecilikteki "kamu yararı" kavramının gizli dinlemelerle ilgili hangi hallerde haber değeri taşıdığını anlattım.
Ama araya Hürriyet'te köşe sahibi bir "okuryazar"ın paraziti karıştı.
Çılbır yapar gibi kavramları birbirine çırparak bana sataşmış.
Cevaben yazdıklarının gazetecilikle alakası var zannediyor.
Ayrıca, kavrama zorluğu da var: Bu tür tartışmalar okuru ilgilendirdiği, ona yararlı olduğu ölçüde bu köşeye girer; daha da önemlisi, mesleğin gerçek profesyonelleri arasında yapılır.
Amatörlükle olmaz.
Hele, cehaletle hiç olmaz.
"Kişilik hakları"ndan söz eden bu şahsın, Sedat Ergin'den evvel Milliyet'te yönetmen iken o tür haklara, özel hayatlara ne kadar "saygı" gösterdiğini ölçmek için arşivlere girmek yeterlidir. Neden o görevde uzun süre kalamadığı da biliniyor.
Madem ki bu konulara meraklı, kendisine tavsiyem, bir an önce gazeteciliğin temel kitaplarını bulup okumaya koyulmasıdır.
Malum, öğrenmenin yaşı yoktur. Mesela, Tom Rosenstiel ve Bill Kovach'ın yazdığı "Gazeteciliğin Esasları"ndan başlayabilir.
İçi rahat olsun: Türkçesi de var!
Ayrıca, cumartesi günkü yazısında Başbakan Erdoğan'ın sağlık kartına dair haberin öyküsünü anlatan Ertuğrul Özkök'ten de "özel hayat", "kişilik hakları" gibi konularda akıl alabilir. Ufku genişler.