Mısır cuntasının devirdiği ve hapsettiği Cumhurbaşkanı Mursi'ye karşı, kendilerini "Mısır'ın dostları ve müttefikleri" olarak sunan Batılı ülkelerin umursamazlıkları gerçekten çarpıcıdır.
Yüzde 50'nin üzerindeki bir çoğunlukla seçilen Mursi'nin ilk görev yılında devrilmesini anlayışla karşılayanlar... "Ama" ile başlayan cümlelerle Mursi'yi eleştirenler... Yüzde 50'nin çok altındaki oy oranları ile seçilen kendi liderleri ne kadar başarısız olsalar da, onların görev sürelerinin sonunu yeni seçime kadar neden beklediklerini nasıl izah ediyorlar acaba?
Amerika'yı askeri maceralara ve ekonomik iflasa sürükleyen "Eski Başkan" George W. Bush, "Devrik Başkan" Muhammed Mursi İsa el-Eyyat'tan daha mı dirayetli ve başarılıydı ki, onu değiştirmek için dört yıl bekledi Amerikalılar?
Kendi ülkelerine ve halklarına demokrasiyi layık görenlerin, tarih öncesi uygarlığın beşiği Mısır'ı darbeye müstahak bulmalarını nasıl izah edersiniz?
Ben bugün zindandaki Mursi'ye İbrahim Dizlek'in "Düşme" şiiri ile selam ve sevgi göndermek istiyorum.

Düşme
"Düşersen bağımsızlığını ilan eder dostların/ Görüş günlerin yasaklanır, gelenin gidenin olmaz/ Bayram eder düşmanların düşme./ Düşünce bütün düşüncelerin değişir hayata dair.../ Dostluk arkadaşlık aşk yeniden şekillenir beyninde düşme...
.......
Hayatın ve dostların vefasızlığını görünce/ Yaralanır duyguların en derinden/ Düşme...
........
Düştün mü ilk önce güvendiklerin vurur sırtından/ Kimse bakmaz yüzüne işe yaramaz adam olursun/ Bir bir uzaklaşır dostların senden/ Tutacak dal bulamaz yorulursun düşme.../ Düştün mü isyan edersin yaşadığın hayata/ Gözyaşlarını dökersin her gece yastığa/ Yılanın ne kadar masum kurdun suçsuz/
Çakalın çakal olmadığını anlarsın ikiyüzlü insanları görünce/ Düşme...
.........
Düşenin dünyada dostu yok imiş aman aman/ Yok imiş ölem ölem/
Düşme.../ Düşünce sahili olmayan koca bir deniz olur dünya/ Sığınacak bir liman bulamaz kaybolursun/ İkiyüzlü düzenbazlar hüküm sürerken/ Sen kederinden kahrolursun/ Düşme...
...........
Düştün mü... Başucunda bir tek anan olur/ Gerisi yalan olur
İmdat demeye engel olur gururun düşme./ Kalıbı beş para etmez adamın söylediği sözler yaralanır olur/ Düşme...
............
Düşersen maziye dalar gider gözlerin/ Yazılmamış hikaye olursun/ Düğümlenir boğazında kelimeler kederinden kahrolursun düşme.../ Haddini de hesabını da bileceksin bugünlerde/ Yoksa farkın kalmaz bu yolda gelip gidenlerden/ Seni üzenleri hayatından sileceksin gerekirse
Düşme...
..............
En iyisi mi bir kurşun sık hayatının orta yerine/ Barut izleri kalsın ellerinde/ Ama sakın düşme.../ Düşenin dünyada dostu yok imiş..."
İbrahim Dizlek'in bu şiirinin son dizelerini "Düşenin dünyada dostu kalabilir" şeklinde değiştirmeyi düşündüm.
Biz Mursi'nin de, Mısır halkının da dostu değil miyiz?
Kendi yakın geçmişimizde düşürülenleri ve ezilenleri defalarca yalnız bıraktığımız için, artık farklı davranmayı öğrendik.