Dün Yüksel Aytuğ tv'lerdeki yetenek yarışmalarına cam yiyenlerin, jilet yutanların çıkartılmasını eleştiriyordu.
Bunların eğlencelik bir şov olarak sunulmasına itirazı yoktu Yüksel'in.
Ama "yetenek yarışması" konsepti içinde iş değişiyordu. Ekran karşısına geçip saatlerce bu yarışmaları izleyen çocukların gözünde piyano çalan biriyle yanağına şiş batıran biri arasında fark kalmıyordu.
Haklıydı Yüksel!
Ama vazgeçtim Acun'un reyting saltanatına ve vasat zevklere dayalı programlarını...
Bizatihi modern sanat piyasası aynı mantığa göre örgütlenmiyor mu?
Hayret verici bir gösteriye dönüşmediğinde sanatı alkışlayan kaç kişi kaldı bugünlerde?