Hilmi Yavuz 75. yaşına girdi.
Sıhhatle, muhabbetle daha nice yaşlara inşallah!
Geçen gün oturmuş sorgulamış hoca: "Yaş yetmiş beş, yolun neresi eder? Evet, neresi? Sorunun bir de öteki yüzü var: "Buraya kadar nasıl yaşadın?"
Kendine yönelttiği soruya Eliot'un bir dizesinden alıntı yaparak öyle etkileyici bir cevap vermiş ki: "Kahve kaşıklarıyla çıkardım ömrümün tutarını."
Bu satırları okuyunca ister istemez zihnim gerilere gitti.
Çoğu zaman Hilmi Hoca'nın merkezinde yer aldığı seminerler ve kahve sohbetleriyle geçen 80'li yıllarıma döndüm.
Felsefe, edebiyat, sosyoloji!..
Ne güzel kürek çekiyorduk akıntıya karşı!
Şimdi bakıyorum da..
Hoca'nın laf aralarına sıkıştırdığı bir konu beni en çok etkileyen "dersi" olmuş..
Ne mi o?
"Rutinden korkmayın" derdi Hoca; "hakiki haz oradadır; hele yavaş yavaş ritüele dönecekse..."
Çok sonraları kendi hayatımı tümüyle bu düzen üzerine inşa ettim.
Yenilikçilik hastalığı ve can sıkıntısı canavarına karşı "tespihin hikmeti" diyorum şimdilerde buna!