Google kapatılmalı!.. Bazen böyle düşünürken yakalıyorum kendimi. Bazen "Google'ın ne günahı var, çok istiyorsan kimliğini değiştir" diyorum içimden. Neden mi? Çünkü geçmişte rasgele dile getirdiğim ve artık benim için anlamı kalmamış düşüncelerimin; şimdi beni utandıran öfke sözlerimin; hakkımda yazılmış baştan aşağı yalan haber ve yorumların orada "asılı" kalması asap bozucu!.. Oysa "unutmak" her zaman uyuşmak değildir! "Güzel unutkanlık" diye bir şey de var! İnsanca, pek insanca bir şey...

***
Başkası anlamaz, "ne var ki bunda?" der. Ama sen bilirsin ki, geçmişte hanene yazılmış küçücük bir "ayıp" bile ikide bir su yüzüne çıkartılırsa bütün varlığını kuşatan bir "günah"a dönüşebilir. Tabii Google nereden bilsin "tövbe"nin değerini ve erdemini! Bir yanlışlık var bu işte!
***
Hani Nietzsche der ya... "İnsanın hafızası irin toplamış yaradır." Peki, ya Google'ın hafızası? Hemoraji, yani kanama.
***
Erkekler fotoğraf makinelerini severler, kadınlar fotoğrafları... Erkekler sevdikleri fotoğraflara bakmaktan hoşlanırlar, kadınlarsa sevdiklerinin fotoğraflarına...
***
Uzun zamandır dokunmadığım bir çekmeceyi açtım ki, ne göreyim! Bir tür elektronik aygıt çöplüğü! Kablolar, kablolar, kablolar... Birkaç dijital fotoğraf makinesi de var. Çarçabuk demode olmuş veya işe yaramaz hale gelmişler. Ne garip! Gitgide hızlanan zaman kendisini durdurup dondurmak için üretilmiş aygıtları bile acımasızca eskitiyor.
***
V. Nabokov haklıdır: En çabuk yenilikçiler ve yenilikler eskir.
***
Sonunda o zor an; ayrılık konuşmasının vakti gelip çatmıştı. "Bitti mi şimdi?" dedi genç adam. Kadın dudakları titreyerek cevapladı; "Düşünüyorum da, aslında hiç başlamamıştı!" Öfkelendi genç adam: "Şu yaptığın kötülük! Acımasızsın!" Kadın "hayır!" dedi; "hepsi içimizdeki iyilikten! Birbirimizi sevdiğimizi sandık başlangıçta; sonra da birbirimizi kırmamak için bu yalanı sürdürdük."
***
Sevmek çoğu zaman yakınlığın sıcak battaniyesi altına sığınmaktır. Hayatın mevsimleri geceyle gündüzdür. Geceler hep üşütür ve sen akrabalarına, arkadaşlarına, tanıdıklarına, alıştıklarına sığınıp ısınmaya çalışırsın. Ama âşık olmak başkadır. O "uzaktan" ateş alır! O yüzden işte... ısınmak için sokulduğunda bir bakarsın ki, yanıyorsun!
***
Natalie Portman iyi oyuncu, güzel bir kadın. Ama duruşu, bakışı, oynayışı neden bu kadar yorucu geliyor bize? Sanki sevdiği bir işi yapmıyor da, bizim için saçını süpürge ediyor gibi bir hali var, ondan mı?