Uzat alnını öpeyim Umur Talu. Öyle çok tutkallı çok rutin çok özel bir ahbaplığımız dostluğumuz olamadı ama, seninle kapı yoldaşı olmaktan, aynı havayı teneffüs etmekten, tesadüf rastlaşmalarında olsun sarışıp kucaklaşmaktan bir kez daha haz duydum. Bunca kaşar, bunca beton, bunca nasırlaşmış hallerimde dahi o katmanları delip de böğrüme sızan satırlarınla ruhumu yıkayıp arındırdın be kardeş. Muhabirliğin özünü, gücünü, dününü bugünü "hööörss!" diye çakıverdin ortaya. Unutmuşlara hatırlattın, hiç bilmeyenlere de öğretiverdin 5- 10 satırla. Helal olsun diyorum kardeş, başka ne denebilir ki?..