Pazartesi akşamı çok şirin bir davete katıldım. Ressam İsmail Acar'ın, Tophane'deki ev-atölyesinde, piyanist Burçin Büke, Chopin'den parçalar çaldı.
Peki, mini davette kimler vardı?
Sosyete haberlerinden tanıyacağınız hanımlar, mini konsere Chopin'in ruhuna uygun olarak, romantik dönemi hatırlatan giysilerle gelmişlerdi.
Asıl ilginç olansa, "diğer" davetlilerdi. Acar ve Büke'yi tanıyan Tophane sakinleriydi onlar: Bakkal, berber, muhtar, çocuklar...
İçki servisinin çocuklar gittikten sonra yapıldığı gecede, hem davetlilere, hem de komşulara aşure dağıtıldı...
Burçin Büke sadece son albümünden Chopin parçaları değil, kendi bestelerini de çaldı. Örneğin Ege balıkçılarını anlattığı "Foça Tangosu" hüzünlü ve güzeldi!
Büke'ye niye böyle bir etkinliği tercih ettiklerini sordum...
Birkaç ay önce Tophane'deki bazı sanat galerilerine yapılan saldırıyı hatırlattı... Ona göre temel sorun iletişim eksikliğiydi.
İsmail Acar, aynı bölgede sanat yapar, Burçin Büke piyano çalarken kimse bir şey demiyordu.
Çünkü mahalleli ile sıcak ilişkiler kurmuşlardı. "Ben sanatçıyım, ben paralıyım, ben eğitimliyim" diye kimse kimseye tepeden bakmıyordu.
Böylece çok hoş eski binaların olduğu tarihi semtte, herkes kendine yer bulabilmişti.
Kıssadan hisse: Demek ki bu işler başka türlü de yapılabiliyormuş!