Dün Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, İstanbul'daki çalışma mekânı olan Tarabya'daki Huber Köşkü'nde, İnternet Medyası Derneği'nin üyelerini kabul edip sorunlarını dinlerken...
Eşi Hayrünnisa Gül de Çankaya Köşkü'nde "81 İlden 81 Yıldız" projesinde öne çıkan gençleri kutluyordu.
Projenin amacı sadece derslerinde değil, aynı zamanda bir spor dalında başarılı olan gençleri tanımak, tanıtmak, desteklemek...
Geçtiğimiz ay yine Köşk'te, "Eğitim Her Engeli Aşar" kampanyasının birinci yılı kutlanmıştı.
Ülkenin dört bir yanından gelen engelli gençlerin nasıl topluma kazandırıldığına şahit olmuştuk.
Dün aldığım duyumlara göre, gelecek yıl bir başka proje daha hayata geçecek:
Bu kez de sadece derslerinde değil, resimden karikatüre, bir sanat dalında başarılı olan gençleri tanıyacağız.

***
Benim hatırladığım ve okuduğum kadarıyla Çankaya Köşkü hiçbir dönemde böylesine halka açılmadı.
Gül'den önceki cumhurbaşkanları içinde halka en yakın duranı Turgut Özal'dı ama onun zamanında böylesine geniş kapsamlı bir kucaklaşma olmamıştı.
Süleyman Demirel çeşitli heyetleri kabul ederek, onların sorunlarını dinlemeyi tercih ederdi.
Diğer bazı cumhurbaşkanları, halkın arasına girdiler elbette ama sokaktaki vatandaşı Köşk'e pek sokmadılar.
Bunlar içinde en uçta olanı herhalde Ahmet Necdet Sezer'di. Resmi resepsiyonlar dışında Köşk, duvarları ve korumalarıyla cezaevini andırıyordu.
Gül döneminde ise halkla temasta, "karşı faza" geçildi, siyahtan beyaza atlandı:
Profesöründen hiç okula gidememiş Anadolu kadınına her zümreden insan Köşk'e girebildi.
Peki kötü mü oldu? Yanlış mı yapıldı?
Yoo... Tam tersine; doğrusu, iyisi, güzeli, insancıl ve demokratik olanı böylesi değil mi?