Haziran ayında yayımlanan verileri hatırlayan var mı? Bugün bir kişiye iş yaratmak için gereken sermaye ne kadar biliyor musunuz? Sıkı durun: 262 bin lira! (Eski parayla 262 milyar lira.)
Rakam büyük ama karamsar olmamak gerek, bir yıl önce aynı dönemde gereken para 294 bin liraydı. Neyse...
Simitçilikten söz etmiyoruz elbette. Üretime dönük, katma değer yaratan işlerden bahsediyoruz.
Bu parayı nereden bulacağız?
Türkiye'nin yerli sermayesi, krizle birlikte daha da büyüyen işsizliğin üstesinden gelemiyor.
O halde yabancı sermayeyi gelip yatırım yapması için teşvik etmek gerek. Bu arada dışarıdan borç da almak gerekiyor.
Bütün bunların mümkün olması için ülke ekonomisinin güven vermesi şart. Aksi halde yabancı sermaye korkuyor gelmiyor. Parası olan da 'ya geri alamazsam' diye çekiniyor.
IMF ve Dünya Bankası gibi kuruluşlar kendiliğinden müdahale etmiyor. Onları biz davet ediyoruz. 'Para ver' diyoruz. 'Kefil ol' diyoruz. (Defalarca dedik.)
Bugün ise IMF'ye ihtiyacımız yok. Onlar da zaten Türkiye'nin gidişatını beğeniyor.
Peki, niye buradalar? Dünya ekonomisinin geleceğini düzene koymak için... Bize rağmen mi? Hayır, tam tersi, oyunda Türkiye'de var.
Göstericiler ise IMF ve DB'yi kovmak istiyor. 'Yabancı sermaye gelmesin', 'Dışarıdan borç alınmasın' diyorlar.
Peki, tamam... Bana şunu açıklasınlar, ben de onlarla birlikte gösteri yapayım: İş yaratmak için gereken kişi başına 262 bin lirayı nereden bulacaklar?
Hadi onu da geçtim: Türkiye kendi içine kapanırsa, ithalatı ve ihracatı azaltırsa, ortaya çıkacak ilave işsizliği nasıl finanse edecekler?
Bu göstericiler, işçiler adına konuşuyor ama onların hedeflediği düzende emekçiler daha da sömürülecek. Bakınız: Sosyalist ekonomiler tarihi.