Almanya'daki genel seçimlerde en büyük atılımı liberal çizgideki Hür Demokrat Parti yaptı. Şimdi Hıristiyan Demokrat Birlik'in (CDU/CSU) lideri Merkel ile Hür Demokratların (FDP) lideri Westerwelle koalisyon kuracak.
Sosyal Demokratların (SPD) oy kaybetmesi, birçok kesimin canını sıktı. Çünkü Merkel'in 'imtiyazlı ortaklık' önerisine karşı, Sosyal Demokratlar, Türkiye'nin 'tam üyeliğine' destek veriyordu.
Ya liberaller? Bir noktaya kadar onlar da SPD gibi düşünüyor: 'Türkiye tam üye olmalıdır'.
Peki, fark nerede? Anladığım kadarıyla şurada: Sosyal Demokratlar, Türkiye'nin üyeliğine 'politik/stratejik' açıdan bakıyor.
Liberaller ise 'hukuki/pratik' açıdan.
Türkiye'nin 'yapacağız, edeceğiz' demesi, üç beş kanun çıkarması Sosyal Demokratlar için az çok yeterli oluyordu.
Liberaller ise 'Biz hukukun üstünlüğünü savunuyoruz. İmza attık, sözümüzden dönmeyiz. Siz AB'ye uyum yasalarını çıkarın ve uygulayın, biz de sizi tam üyeliğe kabul edelim' diyecek.
Yani liberaller, aynı Ziya Paşa gibi, 'Ayinesi iştir kişinin, lafa bakılmaz' demekte. Bu da göz boyamacı Türklerin hiç hoşuna gitmeyecek.

***
Laf Almanlardan açılmışken... Gelin Türkiye'de faaliyet gösteren bir Alman vakfının yöneticisine kulak verelim:
"Çok ülke gezdim. Hiçbirinde halk sizinki kadar sıcak ve açık değil. Alman halkı ise kapalı ve soğuktur. Buna karşılık Alman devleti açıktır, nettir, kuralları bellidir. Türk devleti ise kapalı, soğuk ve kuşku dolu: Kişi olarak seviliyorum ama vakıf yönetici olarak adeta ajan muamelesi görüyorum."
Benim tezimi zaten biliyorsunuz: 'Türkiye'de devlet Fransız, halk ise Amerikan'dır.'