Reha Muhtar, Mehmet Barlas, Mansur Forutan ve Nebil Özgentürk ile yaptığımız bu haftaki 'Ateş Hattı'nda bir noktayı iyi ifade edemediğimi düşünüyorum. Biraz daha açayım...
Önce Financial Times gazetesinin yorumunu hatırlayalım: "Türkler'in öfkesini üzerinize çekmek istiyorsanız bayraklarını yakın..."
Bu çok doğru ama eksik bir saptama. Eksik çünkü aynı cümle şöyle de kurulabilir: "Türkler'in birisine karşı öfke duymasını istiyorsanız, bayrağı o yakmış gibi gösterin."
Peki bu saptamadan "pratik yarar" nasıl ve kimler tarafından çıkarılır?
Eğer ben Türkiye'deki milliyetçi duyguları kaşımak isteyen yabancı bir ajan olsaydım... İlk yapacağım şey tam da bu olurdu: Tamamen perde arkasında kalarak, bir tezgah düzenlerdim. İki çocuğun eline birileri Türk bayrağını verir, "Hadi bunu yerlerde sürükleyin, sonra da yakın" derdi.
Tabii bu eylemin Kürtler için geleneksel önemi olan Nevruz kutlamalarına denk düşmesine dikkat ederdim. Ondan sonra da bayrak yürüyüşlerini, zehir zemberek demeçleri, bozulan ilişkileri keyifle izlerdim.

***
Mahir Kaynak'ın bir sözünü unutamam: "1970'li yıllarda biz 'sol'un arkasında hep Sovyetler Birliği'ni aramıştık. Halbuki sonuçta Batılı istihbarat örgütleri çıktı." "Bayrak olayı"nın hangi "odak" tarafından tezgahlandığı bilinmeden tepki gösterildi.
Şimdi sormak gerek: Bu durum kimin işine yarıyor? Yani Genelkurmay'ın çıkış yapması... Hükümetin prestijine çizik atılması... Milliyetçi duyguların kabarması... Devlet yetkilileriyle birlikte Nevruz ateşinin üstünden atladıkları bir sırada Kürt kanaat önderlerinin zan altında kalıvermesi... Hatta ve hatta bizim "Ateş Hattı" tartışmasını mecburen bu konuya ayırmamız kimin ekmeğine yağ sürüyor? Bu sorunun cevabı herhalde "Bayrak üreticileri" olmasa gerek!