Fatih Terim, "Ne oldum" dememiştir, hep "Ne olacağım" fikriyle hareket etmiştir. Çünkü erken havaya girmek insanın başına iş açar. Bu tecrübeye sahip Fatih Terim hafta boyunca camiaya ve futbolcularına "Şampiyon olduk" söylemini yasaklamıştı. Belli ki; bu uyarılar Galatasaraylı oyuncuların bir kulağından girip diğerinden çıkmış.
Galatasaraylı oyuncuların Antep'teki ruh hali, hayalete benziyordu. Çoğunun bedenleri yorgun, bazılarının da zihinleri yorgundu. Melo, Riera ve Muslera dışında "Parçalı Fil" Drogba da dahil tüm takım 7 puanlık farkın verdiği rehavet içindeydi.
Drogba'ya tüm takım saygı duyuyor. Saha içinde sergilediği liderlik ve ağabey uyarılarına kulak kabartıyor. Ama Drogba da frikik atışlarında egosunu ön plana çıkarmamalı. Bazen kendisinin bile inanmadığı mesafelerden toplara vuruyor. Yer olarak Selçuk'un atması gereken frikikleri egoistçe bırakmıyor. Bu doğru değil. 12. dakikada kazanılan frikiği öncelikle Selçuk sonra da sol ayaklı Riera kullanmalıydı. Terim'in bu durumu Drogba'yla konuşması gerekir.
Avrupa'da çeyrek finale yükselen, Real Madrid'i TT Arena'da yerle bir eden zihniyetten, coşkudan, kaliteden ve sorumluluktan Galatasaraylı oyuncularda eser yoktu. Hamit, Yekta, Selçuk buluştukları topları hiç verimli kullanamadı. Ve bu üçlünün arkasını sürekli Melo toplamak zorunda kaldı. Semih tüm yüksek toplara müdahale etti, kademeye girerken zamanlaması mükemmeldi. Koskoca ilk 45'te sorumsuzluk duygusuyla oynayan Galatasaraylı oyuncuların Antep kalesinde tek tehlikeli atağı yoktu. Ancak Antep'in, Sernas ile yakaladığı gol şanslarında kaleci Muslera doğru yer tutarak tehlikelere set çekti.
G.Saray Binya'nın ayağının kaydığı pozisyonda Burak'la golü atmasaydı bu oyun anlayışıyla sabaha kadar Antep'e gol atamazdı. Şansla da olsa Antep'te kazanılan üç puan G.Saray'ı şampiyonluğa yaklaştırdı.
Bir uyarı; Fatih Hoca'nın Emre Çolak takıntısına anlam veremiyorum.