Bugün, yani ben yazımı yazarken, size göre dün; onun ölüm yıldönümü.
Tam 12 yıl olmuş.
Rahşende'nin abisi, Ece'nin dayısı, Nihat'ın babası, Türkiye'nin sevgilisi, benim ikinci babam, ailemizin demirbaşı Cenk Abi'yi (Koray) kaybedeli tam 12 yıl olmuş.
Biliyorum fazlasıyla klişe bir cümle ama ne çabuk geçiyor yıllar.
Ve fakat çok sevilenler, yeri doldurulamayanlar unutulmuyor.
Aradan kaç yıl geçse de ilk günkü gibi yanıyor can, sızlıyor burnun direkleri, doluyor gözler.
Duyduğum her fıkrada, yediğim her domatesli makarnada, gördüğüm her Çamlıca gazozunda, her yıl Temmuz ayında, Babalar Günü'nde, Ecem'e baktığımda; seni düşünüyorum Cenk Abi.
Seni anıyorum.
Seni tanıdığım için gülümsüyorum. Seni özlüyorum.
Seni çok seviyorum.