Gezi parkı protestoları, sanat dünyasında bir süredir devam eden kreatif tıkanıklığı giderecek bir "lavabo-aç" etkisi yarattı sanırım. Gün geçmiyor ki, bir sanatçı ya da grup, Gezi Parkı protestolarını eksen alan bir şarkıyla ortaya çıkmasın. Duman grubu daha ilk geceden bombayı patlatıp "Eyvallah" ile gönülleri fethetti. Ardından Şahan Gökbakar'ın besteleyip, sanal alemde paylaştığı "Başbakan'a Mektup" geldi. Ama içlerinde en sert olanı, Oğuzhan Uğur'un bestesiydi. Yüksek tempolu, bol hararetli, tam bir protest şarkı. Tweet atanların bile derdest edilip, evlerinden alındığı bir dönemde böyle bir şarkıyı yazıp, paylaşmak gerçekten de yürek işi.
Görünen o ki, biber gazı, sanatçıların içlerindeki yaratıcı ruhu gaza getirdi. Sanatçılar bir yana, halkımızın yaratıcılığı da son olaylarla zirve yaptı. Taksim'deki pankartlar, sanal alemde paylaşılan tweet'ler buram buram yaratıcılık, hiciv ve ince mizah kokuyor. Tabii hakaret içeren rezil söz ve yazıları kast etmiyorum. Ama içimizde Nasreddin Hoca'nın bu kadar çok torunu olduğunu da bilmiyordum doğrusu... Beyin kıvrımlarında dolaşan nükteli bir söz, fırlatılan taştan daha çok kafa yarıyor. Göstericilerin bilgisine...