Can Dündar'ın NTV ekranlarında sunduğu "Neden?" programına konuk olan Cem Yılmaz'ı izlerken ünlü komedyenin önemli bir sorununu keşfettim: Zeka Taşması... Cem, hiçbir cümlenin sonunu bağlayamıyordu. Bir konuya giriyor, sonunu getirmeden, bir diğerine sıçrıyor, iki cümlenin kuyruğunu birbirine bağlamakta güçlük çekiyordu. Sebebi gayet açıktı: Dili, Cem'in müthiş zekasının hızına yetişemiyordu!.. Bir cümleye başladığında, kafasında bir başka düşünce oluşuyor, onu ifade etmeye çalışırken, fikri bir başka noktaya kanatlanıyordu. Ve işte sırf bu nedenle Cem Yılmaz, yıllardır sahnede "metne bağlı" bir şovla izleyicinin karşısına çıkmaktaydı. Zira üstün zekası ve düşünme hızı, "doğaçlamaya" izin vermiyordu. Bu arada Cem'in aktüaliteyi değerlendirirken etliye sütlüye karışmamak, kimseyi üzüp, kırmamak için baş vurduğu "orta yol"cu tavrın, mizahın ruhuna aykırı düştüğü kanısındayım.