Kuzey Irak'ı nasıl bilirsiniz? Bitmeyen bir savaşı yaşamış ve yaşayan, ülkesinin yine bitmeyen iktidar mücadelesinin altında ezilmiş bir yoksulluk ve hüzün beldesi, talihsiz bir bölge değil mi? SABAH ekonominin tam zamanında gelen seri yazısı, işte bu yanlış kanıyı düzeltiyor. Kuzey Irak Gerçeği yazıları, bize başta Erbil olmak üzere büyük bir dinamizm içinde kalkınan, kentleşen, güzelleşen yerleşimleri tanıtıyor. Bağdat yönetimiyle arası bozuk olan ve biraz da bu yüzden yüzünü bize çevirmiş, bizden çok şey bekleyen bir toplum. Üzerinde oturduğu petrolün avantajlarını kullanarak hızla kalkınma ve refah sürecine girmiş bir ülke. Bu ekonomi merakı nereden çıktı dediğinizi duyar gibiyim!... Öncelikle, kültür adamı da olsak, ekonomi denen olayın toplum ve birey olarak hayatlarımızı nasıl etkileyip biçimlendirdiğini unutmuyoruz. Ama asıl diyeceğim bambaşka. Yazıların ilk gününde, sayfayı çarşaf gibi kaplayan o fotoğraf. Erbil'in ana meydanı, etrafını çeviren eski-yeni yapıların içinde rüya gibi duruyor. Çünkü tümüyle su ve yeşilden oluşan bir meydan... Havuzlar, fıskiyeler, çeşmeler... Betonun B'si yok.. Bir güzellik ve huzur merkezi. Röportajı tüm resimleriyle birlikte gerçekleştiren Metin Can'a teşekkürlerimle... Ve ben acıyla, bizim susuz meydanlarımızı düşünüyor, onları suya kavuşturmak bir yana, varolan suyun ve de yeşilin nasıl yokedildiğini hüzünle anıyorum. Bir zamanlar Beyazıd meydanındaki ünlü havuz nerede? Yerinde sadece beton ve taş var. Ya Taksim meydanındaki küçük havuz? Hatta Sular İdaresi cephesinden bayram-seyranda akan küçük şelaleler bile yok edildi. Taksim parkına yapılan kocaman havuz bile, yıllardır susuz bakıp duruyor. Oysa Osmanlı suyu ne severdi!...Tüm o havuzların, çeşmelerin, sebillerin veya Boğaz'a mücevher gibi dizilmiş yalıların gösterdiği gibi. Kenti böylesine sudan yoksun bırakan ve bizleri Erbil'e gıpta ettiren belediyeciler bir de Osmanlılık taslamıyorlar mı, o zaman kafamın tası atıyor...