Eski bir Doğu anlatısıdır:
Bir Hintli, suda bata çıka ilerlemeye çalışan bir akrep görür.
Akrebi kurtarmaya karar verir; parmağını uzatır, ama akrep onu sokmaya çalışır. Hintli tekrar akrebi sudan kurtarmaya çalışır; ama akrep onu tekrar sokmak ister. Yakınlarındaki başka birisi, ona kendisini sokmak isteyen akrebi kurtarmaya çalışmaktan vazgeçmesini söyler. Ama Hintli, şöyle der: "Sokmak akrebin doğasında vardır. Benim doğamda ise sevmek var.
Neden sokmak akrebin doğasında var diye; kendi doğamda olan sevmekten vazgeçeyim?" Ne diyelim, en iyisi sevmekten ve iyilikten vazgeçmeyelim.
Akrepler sokmayı sürdürseler bile...