Karışmayayım, bulaşmayayım diyorum ama işte olmuyor. Ne kadar kendimi frenlemeye çalışsam da kabak gibi karşımda duran bir yanlışa yanlış demeden geçmek içime sinmiyor.
Gerçekten de içler acısıydı CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu'nun düştüğü durum.
Hicap vericiydi. Yazık cidden.
Hakikaten günah! Bu kadar mı yanlış yönlendirilir Cumhuriyet'i kuran bir partinin koskoca genel başkanı!
Bu kadar mı yalnız bırakılır!
Niye kimse dürtmez! Niye kimse;"Aman Sayın Genel Başkan'ım! Bugün değil! Bugün muhalefet olarak bu kadar sert olamayız!
Kabul etsek de etmesek de iktidar İstanbul'da Cumhuriyet'in 90. yılına yakışır, yaraşır bir projenin açılışını yapıyor. Biz gitmeyebiliriz eyvallah.
Tebrik etmeyebiliriz eyvallah ama projeyi Türkiye'yle ortak hayata geçiren Japonya Başbakanı bile orada olacak.
Romanya Başbakanı orada olacak. Projenin üst düzeyde uluslararası bir protokolle açılışı yapılacak.
Proje inanılmaz destek buldu kamuoyundan.
Basının en çıkıntılı kalemleri bile projeyi sayfalarca dolusu yazılarla alkışladılar. Lütfen Sayın Genel Başkan'ım. Başka günlerde değilse de, bugün atacağımız adımlara, yapacağımız konuşmalara dikkat edelim. Kamuoyunda 'nahoş' karşılanacak bir fotoğrafın yansımasına izin vermeyelim!
Biz bugün sadece Cumhuriyet'i kutlayalım.
Bayraklarımızı, flamalarımızı alıp meydanlara çıkalım ama çok konuşmayalım. İlla konuşacaksak da Cumhuriyet'i anlatalım. Onun ne kadar değerli ve ne kadar gerekli olduğunu anlatalım. Ama iktidara ve onun başındaki insana hakaret etmeyelim.
Sert yapmayalım. Yaparsak inanın bu hiç bizim lehimize olmaz. Lehte olmayacağı gibi aleyhimize olur. İnanın kendi seçmenimiz nezdinde bile komik duruma düşeriz. Küçük duruma düşeriz!" demez?
Hadi diyelim o düşünemiyor, idrak edemiyor. Karşısında azıcık bir kalabalık görünce gaza gelip her zamanki tavrı sergiliyor. Ve hadi diyelim siyaset ikbali kaygısıyla yanındaki hiç kimse de 'o öyle istiyor' diye gıkını çıkaramıyor; bu yüzden de 'Yav he he' deyip geçiştiriyorlar meseleyi.
Bunu anladık. Sayın Kılıçdaroğlu'nun etrafında şöyle aklı başında, öngörüsü sağlam, duyuları kuvvetli bir yardımcı, bir danışman filan olmadığını gördük. Onu gördük de eee peki hiç dostu da mı yok bu insanın? Onu oturduğu koltuktan dolayı değil, insan olduğu için, arkadaşı, ahbabı, hısımı, akrabası, yakını olduğu için sevip sayan biri de mi yok? Diyeceksiniz ki "İlla ki vardır!" Ee varsa nerde o insanlar? Neden göstermiyorlar gerçek dostluğun ne olduğunu! Hadi öbürleri ikballerinin derdine düştüklerinden sus pus. Peki dost olanlar neden sus pus? Hiç mi birinin aklına gelmiyor hakaret ve küfür içeren muhalefetin hiçbir zaman doğru olmadığını hele böyle bir günde hiç olmayacağını söylemek?
Nasıl bir yalnızlık ve kimsesizlik bu yarabbim!
Nasıl bir yokluk! Yazık! Vallahi de billahi de çok yazık!
