46 yaşında. 6 yıl evvel kocası terk etmiş onu 6 çocuğu ile birlikte. 'Niye' diye soruyorum. Geçiştiriyor önce sorumu, sonra da, "Başka, ortaklık bir kadın için!" cevabını veriyor. Bir kızı varmış Geve'nin. "13 yaşında kocaya verdim de çok şükür kurtardım hayatını" diyor. Oğullarından biri askerdeymiş. Biri de Artvin'de mektebe gidiyormuş. Tek katlı evi epeyce hasar görmüş depremden. Sarsıntının yarattığı travmayı hâlâ atlatamamış. Anlatırken, evindeki hasarının boyutlarını ifade ederken hâlâ gözleri fal taşı gibi açılıyor. Kızılay'dan çadırı kapabilenlerden. Üç küçük oğlu ve anasıyla beraber yaşama savaşı veriyor. "Gece çok üşüyoruz. Soba lazım. Battaniye. Bir de kalın giyecekler" Ayrılırken, "Geve... Kocan hiç aramadı mı? Sormadı mı?" diyorum... Başını öne eğiyor ve sadece diyor ki; "Allah onun belasını versin! Bu saatten sonra arasa ne yapacak? Ne diyecek bacım!"