Emine Erdoğan Brüksel'de uluslararası alanda gerçekten önemli bir yere sahip olan Crans Montana Forumu'ndan, "Hanımefendiler Ödülü" aldı. Biz de (Cansu Çamlıbel, Sibel Eraslan, Özlem Çelik ve Seda Şimşek) 5 kadın gazeteci olarak kendisine eşlik ettik. Uçağa binince öğrendik ki meğer Emine Hanım'ın doğum günüymüş o gün. Egemen Bağış ve eşi Beyhan Bağış, bize dahi sürpriz olan mini bir kutlama yaptılar uçakta. Sonrasında ise ev sahibesi kibarlığı ile bizleri yalnız bırakmadı Emine Hanım. Yol arkadaşlığı yapmak adına saatlerce sohbet etti. Yüreğini açtı. Bütün samimi duygularıyla karşımıza geçip bizlerin sorularını yanıtladı tek tek. Hayatındaki en komik anlarından, duygusal anılarından bahsetti. Eşi Tayyip Bey'i bu noktaya taşıyan siyasi sürece dair ilginç anekdotlar aktardı. Bazı zamanlarda ise o bize sordu ve biz gazetecilerin kendimizle ilgili anlattıklarını dinledi. Çok keyifliydi gerçekten. Bir kere baştan söyleyeyim, Emine Hanım'da birçok siyasi eşinde var olan o politik duruş falan yok! Yani, "Aman ben bu ülkenin Başbakanının eşiyim. Ona göre konuşayım. Ona göre bir yorum yapayım!" derdi olan bir kişi değil! Dobra dobra, aklından geçeni, yüreğindekini "pat" diye ortaya koyan bir karaktere sahip. Samimi, içten ve gerçekten duygusal bir insan. O yüzden de memlekette olan biten her şeye ana yüreğiyle bakıyor.
Peki ne mi konuştuk? Tabii ki hiçbir şey!
Çünkü uçaktaki o bütün sohbetin bir tek şartı vardı. Daha doğrusu bir tek amacı. Sohbet tamamen yol arkadaşlığı çerçevesindeydi.
Yani konuşulan her şey tümüyle "off the record'du!"