Uzun yıllardır Bodrum'da yaşayan Ali Kestaneci dostumdan, yaşadığı bir "Ustalık" öyküsü dinledim. Sizin de okumanız hem keyifli olur, hem de bakarsınız bir şeyler kapan çıkar.
Babası Sirkeci'de lokanta sahibiydi ya, Kestaneci'nin. Bir yandan okurken, bir yandan sonradan seçeceği baba mesleğine yardımcı olurdu. Anlatıyor, Ali..

*** Lise yıllarımda beni Tahtakale'de, Balkapan Han'da çalışan, yarbaylıktan ayrılanmış meşhur bileyci Fahri Baba'ya döner bıçaklarını bileyletmeye gönderirlerdi.
Fahri Baba'nın namı, bıçağı ilk o bileyecekti. Bu onun alameti farikasıydı. Daha önce başkasının bilediği bıçağı kesinlikle eline almazdı.
Bir gün Beyti Bey, adamıyla altmış bıçak gönderir ustaya.
Fahri Baba bakar bıçaklara..
"Bunları kime bilettiysen ona götür" diyince, "Ama bunlar Beyti Bey'in" diye efelenen adamı tersler..
"Bana bak!. Yaşsa ondan yaşlıyım, tahsilse ondan daha tahsilliyim.
Bıçakları bu hale getirdiği için benden özür dilesin, bileyeyim" der.
Durumu Beyti Bey'e iletirler.
Beyti Bey "Öyle ustanın eli değil ayağı öpülür" der koşar gider eline sarılır öpmeye.. Usta elini vermez. Kucaklaşırlar.
Bir gün de bir seyyar bileyci, bizim dönerci ustasına "Senin bileycin kuş mu konduruyor.
Bir de biz bileyelim" diye ısrar edince usta bıçağı uzatıp "Böyle bileyeceksin ama" der.
Bileyci bıçağa bakar bakmaz "Fahri Baba bilemiş bunu" der ve bırakır tezgahın üstüne..
Fahri Baba, yukardan akan su taşın üzerine damlarken, o bıçakla dans ederdi adeta.
Kimseyle konuşmazdı.
Fazla konuşmayı israf sayardı.
Sert bi adamdı. Bir gün çekinerek "Usta sen bu işi çok seviyorsun" diyince çarkı durdurdu, bıçağı bıraktı.
"Geçmişini böyle işin" dedi. "Bu işin nesini seveyim.
Millete söyleyemezsin, mesleğini.. Seni sokak sokak gezen biri görürler." Şaşırmıştım.. Beklemediğim bir cevaptı. "Biz içine sevgi de katıyoruz" gibi romantik bir şeyler söylememişti..
"Peki, sevmiyorsan nasıl bu kadar güzel işi çıkarıyorsun" diye sordum.
"Siz gençsiniz kalın kafalısınız..
Bilmezsiniz" dedi.
"İşi sevmek ayrı şey, işin hakkını vermek ayrı şeydir!."