Rado ile Murat'ı pazar akşamı 22.30'u beklerken izledim, NTVSPOR'da.. İkisinin de boğazları düğümleniyordu konuşurken.. Benim gözlerim de ağlamak istiyordu, bakarken..
Her medya kuruluşunun kapanışı beni ağlamaklı yapar. Her!..
Rakipmiş, fikri bana tersmiş. Fark etmez.
Ayrım yok..
Çünkü hepsinde meslektaşlarım var.
Çünkü ben hepsinin o anki acılarını iyi bilirim.
Çünkü ben o anı çok yaşadım. Çalıştığım kaç müessese kapandı..
Başta ülkenin gerçekten örnek, bugünkü gazeteciliğin adı gibi öncüsü, Öncü!.
Başta ülkede "Dergicilik" nedir gösteren, öğreten, örnek olan ve kimleri kimleri yetiştiren Gelişim Yayınları ve orda çıkardığım Erkekçe, Bilim Dergisi ve GelişimSpor..
Onlarca defa kapandı çalıştığım yer. Hele Ankara'dakiler kapandığında aylardır maaş almadan çıkarıyorduk gazeteyi..
Aylarca tek kuruş almadan..
Her öğle aramızda bozuk paralar toplayıp, üzüm, peynir ekmek aldırıp paylaşarak..
Paramız yoktu ama işimiz vardı. Arkadaşlarımız vardı. Her sabah evden çıkıp gittiğimiz, Ankara soğuğunda kaloriferi bile yanmayan "Sımsıcak" yuvamız vardı ya..
Bunların çoğunu kuranlar arasındaydım üstelik. Kurduğun, yıllarını verdiğin yuvanın kapanması ne demek çok iyi bilirim ben..
Güle güle NTVSPOR!.
Yolunuz açık olsun, NTVSPOR'daki can kardeşlerim benim!.