Bu hafta Pazar Neşemiz Tuncer Çeliker'den.. Teşekkürlerimle..
Köpeği ile yaşayan bir genç bir bahçe katı daire kiralar. Dairenin önünde bir teras vardır.
Yan dairede de ev sahibi yaşlı kadın ve oğlu oturmaktadır. İki dairenin teraslarından birbirine geçilebilmektedir.
Ev sahibinin oğlu ilk gün kiracı delikanlıyı bir köşeye çeker..
"Köpeğinize ne olur dikkat edin, annemin tavşanına bir şey yapmasın. Annem yaşlı, o hayvana da çok bağlandı.Tavşanına bir şey olursa yaşayamaz. Tavşanın kafesi terasta duruyor. Bazen kafesinde oturur, bazen de terasta dolaşır. Aman dikkat..." Kiracı çok dikkat edeceğine söz verir..
Gel zaman git zaman, köpek ve tavşanın birbirleri ile hiçbir sorunu olmaz. Hatta dost olurlar.
Bir gece köpek ağzında bir şey ile sahibinin yanına gelir. Sahibi bir de bakar ki köpeğin ağzındaki şey ev sahibinin beyaz tavşanı, ama ölü ve çamur içinde! Genç kiracı paniğe kapılır. Ölü tavşanı alıp bir güzel yıkar, tüylerini saç kurutma makinesi ile kurutup kabartır ve usulca yan terasa süzülüp, hayvanı kafesine bırakır.
Sonra, her ihtimale karşı köpeği de alıp, gece yarısı annesine gider.
Bir hafta sonra döndüğünde ev sahibin oğlunu çok kederli görür.
Biraz tedirgin, ne olduğunu sorar. Ev sahibinin oğlu cevap verir:
"Siz yoktunuz tabii, bilmiyorsunuz.. annemi kaybettik.." Kiracı suçlu suçlu yutkunarak sorar:
"Başınız sağ olsun.. Nasıl öldü anneniz?" Ev sahibinin oğlu cevap verir:
"Tavşanı beslemeyi unutmuşuz, hayvancağız ölmüş. Annemle birlikte tavşanı bahçeye gömdük. Ertesi sabah annem tavşanı hortlamış, kafesinde görünce kalbi dayanamadı zavallının!."