Meslektaşımız, bir ara Sabah'ta da birlikte çalıştığımız Bekir Coşkun, ölümle nasıl müthiş bir savaş verdi de sonunda aramıza döndü.. Bu dönüş, aslında binlerce insana umut oldu..
Adını "Amansız" koyup, adeta teşhis konar konmaz ölüme mahkum ettiğimiz binlerce insana..
Hem de en ağır türlerinden birine yakalanmıştı. Döndü.
Lütfen 4 Mart Pazar günkü "Kader" yazısını okuyun..
Yıllar önce tatil için kaldıkları çiftlikte bir sabah buzdolabında üç beş bıldırcın görmüşler. Avcılar vurmuş getirmişler gece, dolaba koymuşlar, ertesi gün pişecek.
Mucizeye bakın.. Bakmışlar, biri yaşıyor. Buz gibi ama, gözleri açık.
Isıtmışlar.. Canlanmış.. Adını "Kader" koymuşlar. Ertesi gün de tatili bitirip dönmüşler.
Aylar sonra tekrar o çiftliğe gittiklerinde, ikinci mucizeyi görmüşler..
Evin iki çocuğu bahçede oynuyor, Kader de peşlerinde zıplayıp duruyor.
Öğleyin onlarla yemek yiyor.
Bekir bağlıyor yazısını..
"Her zaman bir umut vardır.
Yeter ki, umudun seni bulacağı yerde bekle" diyor.. Ve nasıl döndüğünü anlatıyor..
"Kader.. Kader. Kader!."