"Şenol Güneş, Tamer Tuna'nın ayrılmasının eksikliğini yaşıyor" diyenlere kızmış Şenol.. "Bunu cevaplamayı bile doğru bulmuyorum" diye tepelerden sallamış ama gene de cevaplamış..
"Birileri benimle yaşadı.
O beni yönetmedi, ben onu yönettim. Eğittiğimiz adamları bize hoca olarak gösterirseniz, saygısızlık edersiniz!." İşte Şenol niye "Hoca" değil, bu sözler ortaya koyuyor..
Şenol Bey, "Barika-i hakikat, müsademe-i efkârdan doğar" demiş eskiler. Bilir misin, ne demek?.
"Gerçek güneşi fikirlerin çatışmasından doğar." Gerçeğe ulaşmak için yanında seninle fikir tartışmasına girecek çapta ve yürekte biri olmalı. Olması sana yararlı.
Çünkü "Zafer" sana yazılır nasılsa..
Derwall'in yanında "Bunu değil, şunu oynat" diye çatır çatır tartışmaya giren ve dediği olmayınca gece yarısı kapıyı çarpıp, Florya'yı, kampı terk eden Mustafa Denizli vardı. Piontek'in yanında Fatih Terim..
Ama ne Fatih, ne de Mustafa Hocalarım yanlarına, kendi Fatih ve Mustafalarını almadılar.
Bu yüzden onlarda gerçek güneşi biraz değil, bayağı zor doğdu..
Ben askerden sonra mesleğe Cüneyt Ağabey'in yanında başladım.
"Sen benim PR Müdürüm olacaksın" dedi. "O ne" dedim. Yıl 1968. O kadar cahiliyim, ülkemde kimsenin bilmediği konunun.
Cüneyt Ağbi beni yetiştirdi. Altı ay sonra, onunla kavga edecek kadar hızlı ve hırslı tartışmaya başladık.
Vaktimin çoğu ofiste oturmak ve okumakla geçerdi.
Fresno State, Basın, Halkla İlişkiler ve Pazarlama Fakültesi'nden mezun Cüneyt Ağabey'in getirdiği ders kitaplarını okurdum..
Millet, beni orda öyle görür ve sorardı Cüneyt Ağbime..
"Bu adama niye bu kadar para veriyorsun?." Hep ayni cevabı verirdi ağabeyim ve patronum..
"Benimle kavga ettiği için!." Anladın mı, anlayabildin mi, Şenol Hocam..
Fatih Hocam'ın yanında o gün ben olsaydım, Serdar- Eren değişikliği olmaz, ya da ben soyunma odasını terk eder giderdim, ikinci yarı sahaya çıkmadan..
Şimdi anladın mı, peki?.