Şehirli, spor arabasına binip köy yollarında dolaşmaya çıkmış pazar günü. İlerde şirin bir çiftlik evi görünce, oraya uğramaya karar vermiş. Yoldan çıkıp, kıra sürmüş arabayı, kestirmeden gitmek için.. Ama otların altı batak değil miymiş.. Saplanmış araba.. Çıkması mümkün değil.. İnmiş arabadan.. Güç bela çiftlik evine varmış, yardım istemeye..
Çiftçi "Merak etmeyin, çekeriz" demiş.. "Benim Nazlı, bu işi çözer.."
Çıkarmış Nazlı'yı ahırdan. Bayağı güçlü bir at.. Birlikte arabanın yanına gelmişler..
Atı, otomobilin arkasına bağlamış çiftçi..
Yuları tutmuş ve bağırmış..
"Haydi Leyla!.."
Atta kıpırdama yok..
"Haydi, Cafer!.."
Atta kıpırdama yok..
"Haydi Soylu!.."
Atta kıpırdama yok..
Bir daha bağırmış çiftçi..
"Haydi Nazlı.."
Bir asılmış Nazlı.. Çekmiş çıkarmış spor arabayı saplandığı bataktan.
Şehirli, minnetle teşekkür ederken, merakını da sormuş..
"Adını söyler söylemez, Nazlı arabamı çekti.. O zaman öteki isimleri niye bağırdın?.
"Nazlı kördür" demiş, çiftçi.. "Yükü tek başına çekeceğini bilse, kıpırdamazdı bile.."