(İtalya'nın en ünlü opera eleştirmenlerinden Enrico Stinchelli'nin (RAİ'nin devamlı yorumcusu) İl Trovatore ve Murat Karahan Yorumu..)

*** Arena di Verona'da Verdi'nin Il Trovatore'sinin 3. perdesinde parlak ve heyecan verici Pira aryası, yeni Türk tenor Murat Karahan'ın, kalın buğday renkli ve muhteşem tınlamalı sesiyle tüm sahneyi taçlandırdı.
Opera kulüplerinin oluşturduğu İtalyan seyircisinin coşkusu ve "Bravo!" haykırışları, Arena'yı stadyuma çevirdi.
Bu İtalyan usulü ince vokal patlama, bu eski, sağlıklı opera geleneğine uygun, (ki bu gelenek aklımıza Visconti'nin "Senso/ His" eserindeki "Viva l'Italia/ Yaşasın İtalya" diye bağıran İtalyan Vatanseverlerini hatırlatır,) Manrico'nun tizidir bu.
Zeffirelli'nin prodüksiyonu Turandot ve Carmen'de de olduğu gibi her detayıyla harika.
Leonora'nın manastıra gittiği, kulenin açıldığı ve göz kamaştırıcı altın rengi katedralin gözüktüğü sahne, evet, bu güzellik içinde alkış kendiliğinden patlıyor.
Zeffirelli herkesin biletinin hakkını veriyor ve en müthiş Trovatore prodüksiyonunun bu olduğunu kanıtlıyor, üstüne yok.
Verona'daki o akşam, bu harika tenorun keşfiyle, akıllarda kalacak bir akşamdı. Benim dinlediğim "Ah sì ben mio"ların en güzellerinden birini Verdi'nin istediği renk ve dinamiklerle, söyledi, Murat Karahan.
Tüm opera boyunca muhteşemdi, kıskanılacak bir devamlılıkla, tizlerdeki gücüyle, yorumladı Monrico'yu ve bana nihayet tonunda bir Pira dinletti.
Sadece birkaç pasajda düzeltilecek bir İtalyanca diksiyonu vardı Türk tenorun.