İki büyük değer kaybettik geçen hafta sonu..
Biri bilim adamı Halil İnalcık. Onunla tanışmazdım ama dünya çapında önemini bilirdim.
Bu ülkenin, ülke kaderi söz konusu olduğu halde birleşmekte hala tereddüt eden, el ele, kola kola, yürek yüreğe gelmeye direnen medyası bile İnalcık'ın büyüklüğünü kabulde birleşti. Her tür gazetede onu anlatan enfes yazılar okudum.
Öbürü spor adamı Bülent Eken.. Sık görüşmezdik ama dostumdu. Ben onu çok severdim, o da beni.. Hani gözlerden okunan sevgi var ya, öylesini okurdum, ona bakarken..
Türk futbolunu yurt dışına taşıyan ilk yıldızlardandı.
Galatasaray'da stoper oynardı. Bugünkü gibi iki, üç stoper yoktu o günlerin tadından yenmez futbolunda.. İki bek vardı, bir tek de stoper..
Gerisi hücumcu..Sorumluluğu düşünün.. O stoper olarak dünyada ünlenmiş, İtalya'da oynamıştı.
Sohbetine doyulmazdı.. Adını Atatürk'ün koyduğu Feyziye Mektepleri, Işık Lisesi hele o zaman, Üniversite düzeyinde eğitim yapardı.
Meraklısı gitsin, o yılların bir ders kitabını alsın, baksın.. Ordan mezundu. Müthiş kültürü ordandı.
Tanıdığım en kibar, en centilmen insanlardan biriydi..
İstese bu ülkenin en iyi spor yorumcusu olabilirdi.
Ama öne çıkmayı hiç istemedi sanki.. Kendi halinde, kendi hayatını yaşadı. İyi de yaşadı..
Nurlar içinde yatsın!.