Sabah işe geliyorum, on suları.. Zincirlikuyu Köprüsü üzerindeyim. Altından E-5 geçen köprü.. Önümdeki otobüs dördüncü şeritte durdu, yolcu indirdi.. Yağmur altında orada bekleyen birileri de bindi.. Bastı gitti..
Belediye'nin otobüsü.. Dördüncü şeritte yolcu indirip bindiriyor.. Nerde?. İstanbul'un en civcivli, en hareketli, en kalabalık ana arterinde.. Peki inip binenler, kaldırımdan o üçüncü şeride gidip gelenlerin hayatı tehlikeye düşmüyor mu?. Hele akşam saatlerinde, her şerit doluyken, akan trafiğin içinde cambazlık yapıp, otobüse yetişmek için koşmak, tam can pazarlığı değil mi?.
Bugüne kadar ağır bir kaza olmadıysa mucize.. Olur da birileri ölürse, suçlu kim olacak, peki?.
Gördüğüm manzara dün sabaha ait değil.. Her gün, her saat öyle.. Çünkü, yuvarlak kafasında sivri zeka olan birisi, Köprü çıkışına sıraya girmeden dalmak isteyen uyanık hayvanlara engel olma zahmetine katlanacaklarına, üçüncü ve dördüncü şeritler arasına dubalar koymuşlar. O dubaları koyunca da, Beşiktaş istikametine inecek otobüs ve minibüslerin kaldırıma, durağa yanaşıp, tekrar sola, iniş şeridine geçmeleri zorlaşmış.. Hem de vakit kaybı..
O zaman..
Zaten kentin sahibi yok.. Oradaki Trafik Ekip arabalarının da umurunda değil.. Yanaşmadan, dümdüz gidiyor ve dördüncü şeritte indirip bindiriyorlar.. Oradaki polisler de bön bön bakıyorlar, "Yahu bu yaptığınız cinayet.. Beni göre göre yapmanız, bana hakaret, aşağılama" demeden..
Ne zamandır böyle..
Ben diyeyim 5, siz deyin 10 yıl!..
Yahu bunca yıldır, bu iğrenç, bu insanlık dışı, bu devleti hiçe sayan terör, anarşi önlenmez mi?.
Bu kentin Valisi, Belediye Başkanı bir araya gelip "Şu Zincirlikuyu Köprü üstünü insanlığa yaraşır hale getirelim" demezler mi?.
Var mı, İstanbul'un sahibi?.