Göz görmeye başlar karanlık bir zamanda
Koyulaşan gölgede gölgemle karşılaşırım;
Yankılayan ormanda yankımı duyarım
Tabiat tanrısı ağlıyor bir ağaca.
Yaşarım bir balıkçılla çalıkuşunun,
Dağ hayvanlarıyla mağaradaki yılanların arasında.

Nedir ki delilik asaletinden başka ruhun
Durumla uyuşmazlık gösteren? Gün alev almış!
Saf bir kederin saflığını bilirim,
Gölgem terleyen bir duvara mıhlanmış.
Kayalar arasındaki şu yer- bir mağara mı,
Yoksa kıvrılan bir patika mı? Tek sahip olduğum kenar,

Bağdaşıklıkların istikrarlı fırtınası!
Kuşlarla akan bir gece, paçavralar içinde ay,
Ve sen gece yarısı, güpegündüz gel yeniden!
Bir adam gider uzaklara bulmak için ne olduğunu
Benliğin ölümü uzun gözyaşlarından arınmış bir akşamda,
Bütün doğal şekiller doğal olmayan bir ışık saçmakta.

Karanlık, karanlık ışığım, daha da karanlık arzum.
Ruhum, sıcağın çılgına çevirdiği bir sinek,
Vızıldar durur eşikte. Hangi ben, ben?
Düşmüş bir adam, tırmanıyorum korkumdan dışarı,
Zihin giriyor kendisinin içine, Ve tanrı zihine,
Ve bir Bir'dir, özgürdür yırtıcı rüzgarın içinde
Theodore Roethke

"Karanlık, karanlık" diye başlayan son bölüm oyunda okunan dizeler.. Dikkat edin..Tasavvufun temel felsefesidir bu.. "Bir, Bir'dir.."
Yani Tanrı içimizde.. Yani, ben Tanrı'nın bir parçasıyım..
"En el hak" diyen Hallac-ı Mansur'u hatırlayın şimdi!. En el hak.. Yani, Tanrı'nın varlığının kişinin vücudunda yüz bulması..
Roethke ne diyor..
"Zihin giriyor kendisinin içine,
Ve tanrı zihine, Ve bir Bir'dir, özgürdür yırtıcı rüzgarın içinde"