10 Kasım'da da Anıt Kabir'e gitmemiş, içlerinden hiç biri.. Cumhuriyet Bayramı'nda, 10 gün evvel de gitmemişlerdi. Bu "Tesadüf" değil, "Tavır"dır. Öyle her yöne çekilecek eyyamcı tavırla siyaset olmaz. Yürekleri varsa Atatürk'ü niye anmadıklarını, Cumhuriyet'i niye kutlamadıklarını açıklarlar..
Ben onlara Aşık Mahzuni Şerif'i anlatayım..
17 Kasım 1940'ta Kahraman Maraş'ın Afşin ilçesi Berçenek Köyünde doğdu. Asıl adı Şerif Cırık.. Şiirlerinde kullandığı Mahzuni mahlasını (Takma adı) adı, asıl adını da soyadı yaptı.
Dünya Halk Ozanları Federasyonu onu 1989'da yaşayan en büyük üç halk ozanından biri seçti. Anadolu ona "Günümüzün Pir Sultan Abdal'ı" dedi.
2001 yılının Kasım ayında "Elhamdülillah Kızılbaş'ım ve laikim. Ben değil, yedi sülalem Kızılbaştır. Bir suç varsa o da dedemdedir." dediği için Devlet Güvenlik Mahkemesi'ne verildi. Davası devam ederken, 2002'de Köln'de öldü.
İşte O Aşık Mahzuni Şerif'in Atatürk'ü anmayanların, "Atatürk'le ayni devirde yaşamayanlar onu nasıl özler" diye kelime oyunları yapanlara özel söylenmişçesine, bir türküsü var..
Adı "Kutsal Özlem!.."
Özlem de değil.. Kutsal Özlem hem de..
Okuyalım mı?.
"Sana hasret, sana vurgun gönlümüz,
Neredesin mavi gözlüm,
Nerde, nerde, nerdesin dost?
Bu gemi bu Karadeniz,
Sarı saçlım, mavi gözlüm,
Nerde, nerde, nerdesin dost?
Ararım izini Dolmabahçe'den,
Bir daha dönmez mi bu yola giden?
İçimde sen, gözümde sen
Sarı saçlım, mavi gözlüm
Nerde, nerde, nerdesin dost?
Kurban olam yürüdüğün yollara,
Kara peçe yakışmıyor kullara,
Uyan bak bizim hallara,
Sarı saçlım, mavi gözlüm,
Nerde, nerde, nerdesin dost?
Bulutlar terinden, dağlar kokundan,
Sarhoştur sevdiğim Mahzuni bundan,
Bir daha gel, gel Samsun'dan,
Sarı saçlım, mavi gözlüm
Nerde, nerde, nerdesin dost?"
Mahzuni Şerif "Aşık Veysel'e" diye yaktığı türküsünde de, Atatürk'e vurgu yapar..
"Ahrette selamım olsun Veysel'e
Neden sadık yarin kara topraktır?
Yiyen yedi konan göçtü dünyadan
Neden sadık yarin kara topraktır?
Toprağın üstünde ağalar gezer
Onlar ekip biçer bağrımı ezer
Başına çalınsın bir karış mezar
Neden sadık yarin kara topraktır?
Bir toprak olunca dağıt, çok olur
"Atatürk" ölünce, ağıt çok olur
Akılsız kafaya öğüt çok olur
Neden sadık yarin kara topraktır?
Topraktan yapılır kılıçla kama
Toprağın güneşi benzer akşama
Mahzuni, Veysel'in yavrusu ama
Neden sadık yârin kara topraktır?"
Mahzuni, ustası Veysel'e yazdığı "Veysel'e Mektup" adlı dizelerinde de Mustafa Kemal'e bir daha gönderme yapar..
"Sen bu bahçelerden çok gelip geçtin
Dostlar seni unutur mu Veysel'im
Arılarla çiçeklerde inledin
Dostlar seni unutur mu Veysel'im
Kuru laf etmedin Mahzuni gibi
Gözünde berraktı deryanın dibi
Mustafa Kemal'in gerçek talibi
Dostlar seni unutur mu Veysel'im."
Niye "Mustafa Kemal'in gerçek talibi diyordu Veysel'e, Mahzuni?..
Çünkü bir "Atatürk'e Ağıt" yazmıştı Veysel, Atası öldüğü gün.. Bütün Anadolu'yu dolaşan, İç Anadolu'da, Doğu Anadolu ve Güneydoğu'da ezber bilinen bir ağıt oldu o!..
Onu da okuyalım mı, Atatürk'ü anmaktan, Atatürk'e gitmekten çekinen, korkan, ya da tavır koyanlar..
Onu da okuyalım mı?
"Ağlayalım Atatürk'e
Bütün dünya kan ağladı
Başbuğ olmuştu mülke
Geldi ecel can ağladı
Şüphesiz bu dünya fani
Tanrı'nın aslanı hani
İnsi cinsi cem'i mahluk
Hepsi birden ağladı
Doğu batı cenup şimal
Aman tanrım bu nasıl hal
Atatürk'e erdi zeval
Amir memur altın kürsü
Yas çekip mebsan ağladı
İskender-i Zülkarneyin
Çalışmadı buncaleyin
Her millet Atatürk deyin
Cemiyet-i akvam ağladı
Atatürk'ün eserleri
Söylenecek bundan geri
Bütün dünyanın her yeri
Ah çekti vatan ağladı
Fabrikalar icat etti
Atalığın ispat etti
Varlığın Türk'e terk etti
Döndü çark devran ağladı
Bu ne kuvvet, bu ne kudret
Vardı bunda bir hikmet
Bütün Türkler, İnönü İsmet
Gözlerinden kan ağladı
Tren hattı tayyareler
Türkler giydi hep karalar
Semerkand'ı Buhara'lar
İşitti her yan ağladı
Siz sağ olun Türk gençleri
Çalışanlar kalmaz geri
Mareşal Fevzi'nin askerleri
Ordular teğmen ağladı
Zannetme ağlayan gülmez
Aslan yatağı boş kalmaz
Yalınız gidenler gelmez
Felek-el mevt'in elinden
Her gelen insan ağladı
Uzatma Veysel bu sözü
Dayanmaz herkesin özü
Koruyalım yurdumuzu
Dost değil düşman ağladı."
