Sabah sabah, Mesut İktu Hocamın mesajını okuyunca, elimde telefon dondum kaldım..
"Arda Aydoğan'ı kaybettik" diyordu..
Arda Aydoğan.. Benim nerdeyse çeyrek asırlık dostum, Kültür ve Sanat'ın sessiz, adı bilinmez, ama çok büyük kahramanı Arda Aydoğan..
İstanbul Opera ve Balesi'nin sezonu açtığı gece, Süreyya'nın kulisinde karşılaşmıştık da, sitem etmiştim..
Bakırköy Belediyesi'nin Kültür Danışmanı olmuş ve Ateş Ünal Erzen'in yaptığı o müthiş Opera, Bale ve Konser Salonu, Leyla Gencer'in başına getirilmişti. Gazetelerde okumuş ve "Bundan daha iyi bir seçim olmazdı" demiştim..
Sitemim "Yani sen böyle bir işin başına geliyorsun da, ben gazetelerde okuyorum. Ayıp" demiştim.. Başından beri her şeyde beni arardı çünkü.. Ya haber vermek, ya görüşümü almak için..
"Hıncal Ağbi seni özel ziyaret etmek için dosyamı hazırlıyorum.. Burada yapacaklarımı dolu dolu anlatmam lazım çünkü" dedi..
Sarıldık, öpüştük.. "En kısa zamanda geleceğim" dedi..
Bekliyordum.. Hem de nasıl heyecanla..

***
Bedrettin Dalan (ki aslen akustik mühendisidir, İstanbul'a layık, akustiği mükemmel bir konser salonu kazandırmak için Cemal Reşit Rey'i (CRR) inşa ettirmişti, Belediye Başkanıyken.. Başına da Filiz Ali'yi getirmişti. O zaman 20'li yaşlarda olan genç Arda, salonun kuruluş ekibinde yer aldı. Konservatuarda Mesut Hocamın öğrencisi olan genç bas, sahnenin üstü kadar arkasında da çalışmak istiyor ve öylesine iyi çalışıyordu ki, Filiz Ali'den görevi devralan büyük usta, İstanbul Kültür ve Sanat Vakfı Müzik Festivali'nin dünya çapında ses getirmesini sağlayan Aydın Gün, Arda'yı kendisine yardımcı seçti. Tanışmamızı sağlayan da Aydın Bey oldu..
"Hıncal, bu gence dikkat et ve destek ol.. Çok önemli işler yapacak" dedi.
Aydın Bey görevden ayrılıp, yerine kimsenin pek tanımadığı Arda gelince, şaşırmayanların başındaydım.
Filiz Ali, Aydın Gün gibi iki devden sonra Arda Aydoğan gibi bir isimsiz!..
Ve Arda, CRR'nin gelmiş geçmiş en başarılı Genel Sanat Yönetmeni oldu.. Öncesi ve sonrası dahil, herkesi geride bıraktı.
Çünkü Arda, Cemal Reşit Rey'i bir konser salonu olmaktan çıkarmak, bir "Gerçek" Kültür Merkez'i yapmak üzere kollarını sıvadı..
Önce Cemal Reşit Rey Senfoni Orkestrası'nı kurdu. İstanbul Devlet Senfoni'den sonra, İstanbul'da ilk senfoni orkestrası..
Bu orkestrada gençlere, yeni mezunlara yer verdi. Böylece konservatuarda okuyan ve "Bitirince biz ne yapacağız" diyenlere umut olacak bir kapı açtı.
Orkestra işin başıydı.. Ardından CRR Opera ve Balesi için çalışmalara başladı.. Gene gençlerle, gene yenilerle..
Heyecanla çalışıyor, heyecanla da bana anlatıyordu yaptıklarını..
O günleri iyi hatırlıyorum. Arda'nın yarattığı mucizeleri unutmam mümkün değil.. Çünkü İstanbul'da değil, ülkede ilkti, örnekti, hepsi..
Bakırköy'de iş başı yaptığı zaman, daha bu ayın başında internetteki Radikal'e "Yaptıklarım, yapacaklarımın garantisidir" dercesine şunları anlatmıştı..
"CRR Konser Salonu'nu sadece yurt içi ve yurt dışındaki sanatın değişik örneklerinin sergilenmesi dışında, CRR Senfoni Orkestrası, CRR Opera ve Orkestrası, CRR Dans Tiyatrosu'nu kurarak, sanat üreten bir kurum haline dönüştürmeyi amaçladım. Bakırköy, Leyla Gencer Opera ve Sanat Merkezi'ni de aynı işletme ve sanat yönetimi anlayışıyla, opera, bale, müzikal ve konserlere ev sahipliği yapacak şekilde organize ediyoruz ve bu çıtaya erişmeyi amaçlıyoruz. Oluşturduğumuz uluslararası standartlardaki sanat anlayışıyla İstanbullu sanatseverlere hizmet etmeyi amaçlıyoruz."
"Burası sıklıkla opera temsilleri yapan bir mekan olacak" diyordu..
"Bu konuda Devlet Opera ve Balesi Genel Müdürlüğü ile iletişim halindeyiz. Ayrıca bizim de kurum olarak ürettiğimiz opera ve bale projeleri olacak."
Şimdi sadece Bakırköy, hatta İstanbul'un değil, Türkiye'nin neler kaybettiğini düşünebilirsiniz artık..
Bir "Sessiz" kahramanı kaybetmenin ne olduğunu düşünebilirsiniz!.