Türk Spor Yazarlığı'nın iki anıtı vardır.. İki Ölümsüz anıtı.. Biri Kahraman Bapçum.. Öteki İslam Çupi..
İkisinin de müthiş, ne yazsa okutan olağanüstü kalemleri vardı.. İkisinde de, sporun her türlüsüne bilgi ve sevgisi.. İkisi de sonsuz bir genel kültür, özellikle de edebiyat deposuydular..
Bunlar bir araya gelince ortaya çıkanı başlayıp da bitirmemek mümkün değildi, tabii.
Dahası, onları okumak tiryakilikti. Tehlikeli tiryakilik.. Çünkü "Bağımlılık" yaparlardı..
Çok erken kaybettiğimiz İslam'la Gelişim Spor'da birlikte çalışma mutluluğunu yaşadım. Yazarımızdı. Daima bir hattat gibi, elle yazdığı yazısı, bana gelirdi. O yazıları dünyada ilk okuyan olmanın gizli keyfini anlatamam..
Kahraman Ağabey, Milliyet'ti.. O zaman spor Milliyet'ten okunurdu. Hem de "Abdi Beyin Milliyeti"ni arkadan okutan Namık Ağabeyin sayfalarından..
İstanbul'a derbi maçlarına gelirdik Ankara'dan.. Pazar günleri üçte, İnönü Stadında oynanırdı maç.. 5'te çıkar, Galatasaray postanesine yürür, Ankara'yı arar, dört saat bekler, dokuzda, onda falan yazdırırdık, gazetemize maçı.. İşimiz biterdi, ama maç bitmezdi.
Hiçbir derbi, ertesi sabah Kahraman Ağabeyi okumadan bitmezdi çünkü..
O Kahraman Ağabey, bugün 90 yaşında.. Ve 90 yaşında, bana harika bir armağan verdi.. "Spor Dünyasının 45 Yılından" başlıklı bir kitap..
O 45 yıldan yazılarını seçmiş, 295 sayfalık bir kitap yapmış.. Geldiği günden beri baş ucumda duruyor.. Bir nefeste hepsini okurum, ama kendimi tutuyorum. Her akşam yatmadan önce bir yazı.. Gıdım gıdım.. Uzun sürecek ki bitmesi, sonra baştan başlayacağım..
Abarttığımı sanmayın.. Onun adını bile bilmeyen bugünkü nesiller!.. Hiçbir anını yaşamadığınız, size hiçbir şey ifade etmeyen konular ve kişiler üzerine siz doğmadan yazılmış yazıları okumayı deneyin. Elinizden bırakabilirseniz o zaman işte deyin ki, "Uluç sallamış!.."
Kahraman Ağabey, bana hep "Uluç" der de..