Kesmeye üşendiğim için mi, yıllarca yedim tırnaklarımı.. Yoksa beceremediğimden mi, bilmem.. Zavallı annem, biber sürmek dahil neler yaptı, önlemek için.. Evdeki, yer yatağı dolaplarına saklanır yerken, annem nasılsa hisseder, çığlığı basardı.. "Hıncaaaalllll!."
Dörtte bire düşmüş tırnaklarımla okulun ve mahallenin en çirkin ellerine sahiptim. Sonra yaşımız erdi.. Kızların ellere nasıl dikkatle baktıklarını fark ettim. Annemin başaramadığını el kızları halletti. O sıralarda icat edilen tırnak kesme aletleri de imdada yetişince, sağ eli kesmenin nerdeyse imkansızlığı ortadan kalktı. Kes, törpüle, tamam..
Sonra iyice büyüdük. İstanbul'a taşındık. Ali'yle (Kocatepe) ayni eve taşındık. Ali de beni, kuaföre taşıdı.. Manikürcüyle orada tanıştım. Yıl 1981.. O gün bugün tırnaklarımı uzmanlar keser..
Birkaç yıl önce, sevgili meslektaşım, Ankara'dan komşum Fethi'nin kızları Berna ile Banu, Amerikan Pronailin temsilciliğini alıp, Astoria'da ilk dükkanlarını açınca (Şimdi kimbilir kaç tane oldu) oraya abone oldum..
Geçen gün gittim. Masa üzerinde iki paket dikkatimi çekti.
"9 Dakikada Manikür Mucizesi.. (9 lira)"
"9 Dakikada Pedikür Mucizesi..(10 lira)"
Her Migros'ta satılıyormuş.
Paketlerin içinde tırnağı düzelten törpü, tek kullanımlık havlu, tırnak etlerini iten portakal çubuğu ve içine özel keratinli krem sürülmüş eldiven ya da terlik var.
Hepsini tek başınıza kullanabilirsiniz..
"Ben tırnaklarımı yerken, nerdeydi bunlar Berna" dedim..