Gazeteci Ağabeyim Nuyan Yiğit'in Londra'dan yolladığı satırları okurken "Bir yiyip bin şükredelim" dedim kendi kendime.. Siz de okuyun ve haksızsam söyleyin..

***
İngiltere'de rekabet inanılmaz boyutlara geldi. Bunun da nedeni ekonomik sıkıntı..
Gazeteler tiraj kaybediyor, bakkallar, marketler müşteri bulamıyor. Kimisi mevcudu kaçırmamak, kimisi yeni müşteri bulabilmek için akıl almaz promosyonlara kalktılar.
Dev süpermarket zincirleri de bu yarışa adım attılar.
Örneğin Waitrose'a gidiyorsun, benim gibi alıyorsun bir şişe süt, bir ekmek, bir parça balık, veriyorsun beş sterlin kasadan çıkıyorsun.
Parayı alan adamın yanında aldıklarını paketleyen görevli "Hangi gazeteyi istersiniz", "Kahve arzu eder misiniz" diye soruyor.
Ben gazeteyi de istedim kahveyi de söyledim. Doğrusu bedava olduğu için kaçırmak istemedim. Ne de olsa pazar günleri Sunday Times gazetesinin fiyatı iki buçuk sterlin. Beş sterlinlik mala karşı 2.5 sterlinlik gazeteyi aldım. Söylediğim kahve de capuccino idi. Onun fiyatı da 2.5 sterlin. Beş sterlin kasaya ödedim, beş sterlinlik bedava gazete ve kahve aldım.
Kârlı kim?
Büyük süpermarketin bir köşesinde yer ayırmışlar, oturdum koltuğa açtım gazetemi, içtim kahvemi.
Promosyon için akla gelmedik şeyler yapılıyor. İnternet okuyuculuğuna gazetelerini feda etmek istemeyen basın işkolu böylesine bir gayret içinde. Süpermarketler de kendisine gelen müşteriyi sokağın ucundaki başka bir markete kaptırmamak için ne ikram edeceğini şaşırmış vaziyette.
Kahveyi de karton içinde değil, tabaklı porselen fincanda servis yapıyorlar. Kahve alışkanlığı olmayan İngiliz, kahveyi duyar duymaz "Çay yok mu" diye soruyor. Kahvenin olduğu yerde çay olmaz mı? İster İngiliz, ister Hint, ister Seylan çayı, ister sütlü, ister sütsüz, ister şekerli ister tatlandırıcılı.
Londra'da hayat değişiyor. Yıllardır bunun adım adım gerçekleştiğine bizzat tanık oldum.
Şimdi, değişikliğin son safhası bu..