Fenerbahçe ile Galatasaray arasındaki dünyaya örnek, "Ezeli rekabet, ebedi dostluk" havasından, çok yakında bir İstanbul İç Savaşı uyarıları veren korkunç düşmanlığa nasıl geldik, eski güzel günlere nasıl döneriz, bugün onu anlatacaktım. Hele pazartesi gecesi Fener Başkanı Aziz Yıldırım'ın bir voleybol maçında tam bir holigan amigo havasında çıkardığı olaylar, takımı kupa töreninden çekmesi, "En iyi" ödüllerini alan voleybolcularını dahi kupalarını almaya yollamaması yazacaklarıma daha da önem kazandırmıştı.
Ama unuttuğum bir şey var.. Dün "Yarın yazarım" derken, bugünün 1 Mayıs olduğuna dikkat etmemişim. Türkiye'yi öyle bir gün bekliyor ki, bu yazıyı asıl okuması gerekenlerin gazetelere bakacak vakitleri bile olmayacak, nerde kaldı, okuyup değerlendirmeleri..
Bu yüzden erteleme kararı aldım.
Fener- Galatasaray Bayramı günleri özlemi içinde, bugün adım adım katliama gidişi dehşetle izleyenler merak etmesin. Bu konunun peşini bırakmayacağım.
1 Mayıs'ı dilerim, kazasız, belasız, inşallah, bir atlatalım.. Taşlar yerine oturur gibi olduğunda, "Bugünlere nasıl geldiğimizi" de anlatacağım, güzel günlere nasıl döneceğimizi de..