Johann Strauss "Operetlerin altın dönemi"nin bestecisidir.
Yarasa da onun baş eseri..
Ankara'daki üç muhteşem günümün sonuncusunda enfes bir Yarasa gösterisi izledim..
Her şeyi ile dört dörtlük..
Daha perde kapalıyken başlayan ünlü üvertür güzel gecenin habercisi oldu. Sunay Muratov yönetimindeki Devlet Opera ve Bale Orkestrası gene müthiş çalıyor ve insana "Bitmesin" dedirtiyordu.
Sonra perde açıldı.. Dekor çarptı hemen.. Devlet Opera ve Tiyatrolarının özellere en büyük farkı dekorlarda..
Çünkü maliyeti karşılayabiliyor ve olağanüstü dekorlar yapabiliyorlar.
Bu yüzden bir eseri, Devlet'te izlemenin keyfi ayrı oluyor. Kendilerine has salonları bile olmayan özeller, stilize, pratik ve az masraflı, minimal dekorlara mahkum adeta..
Adnan Öngün çok hoş dekorlar yapmıştı Yarasa'ya..
Murat Atakov, opereti bir müzikal temposu ve havasında sahnelemiş. Görselliği arttırmak için mesela eserin aslında olmayan en ünlü Strauss valsi Mavi Tuna'yı, enfes bir ikili dansla eklemiş.. Gene çarpıcı ve çekici Can Canlar koymuş..
Koreograf Nilgün Bilsel'e de tebrikler tabii..
O gece, Esin Talınlı ve Hülya Kazan seslendirdiler iki baş kadın oyuncuyu..
İkisi de, hem ses, hem oyunculuk açısından tam not aldılar benden.. Ayhan Uştuk hastalanınca, apar topar yetişen Ünüşan Kuloğlu başta, erkekler de birinci sınıf komedi oyuncuları gibiydiler sahnede..
Seyircinin en çok alkışını alan ise, üçüncü perdedeki o müthiş sarhoş gardiyan rolü ile
Bülent Yıldıran oldu.
Perde kapandığında alkışlar dinmek bilmedi..
Ankara Devlet Operası'nın başarılı müdürü, sezon başından beri, müstakil tek opera ve bale salonu olmayan ülkenin başkentinde, yaptığı yüzü aşan temsille 50 bin seyirciye ulaşan, geçen yılın ayni dönemine göre 7 bin daha fazla bilet satan Aykut Çınar'ı ayrılırken bir daha kucakladım.. "Bu yıl daha çok gelirim Ankara'ya" dedim.. "Sen böyle devam edersen.."