Bu ülkede yıllardır, yığınla kuşağın çocukluklarını ve gençliklerini çalıyoruz, şimdi gündemde, tam onu tartışmanın zamanı..
Hayır?. Bir oy telaşı içinde herkes..
Çalınan çocukluklar, ziyan edilen gençlikler kimsenin umurunda değil..
Mail yağıyor bana.. İki tane seçtim..

***
Özcan Sevgili diyor ki.. "Ben ODTÜ Elektrik-Elektronik Mühendisliği Bölümü'nü kazanıp bitirmiş şu an özel sektörde çalışan bir bireyim. Dershaneli eğitim sisteminin içinden geçtiğim için de bu sistemin öğrenciden neler götürdüğünü çok iyi biliyorum. Üniversiteyi kazanmak için gençliğimi yaşayamadım ben, hiçbir sosyal aktiviteye katılamadım, spor bile yapamadım.
Gençlik gittikten sonra üniversiteyi kazanmışım ne yazar?
Bu yazıyı size teşekkür etmek için yazıyorum. Günlerdir düşündüklerimi öyle güzel ifade etmişsiniz ki. Üzerine söyleyecek pek fazla bir şey yok.
Sizden ricam, lütfen gençlerimizi yazılarınızla koruyun, onlara abilik yapın."
***
Serkan Aksoy diyor ki.. " 'Oy hesaplarınız batsın' yazınızı okudum.
İnşaat mühendisiyim ve yaklaşık 10 senedir yurt dışında yaşıyorum.
İki çocuğum var 2.5 yaşında ve 2 aylık. Açıkçası sadece yazınızda bahsettiğiniz sebeplerden dolayı onlar üniversiteye girene kadar Türkiye'ye dönmeyi düşünmüyorum.
İki tane yeğenim Türkiye'de ilkokul çağında ve hafta içi her gün sabah 8.30 akşam 17.30 okuldalar. Sonra dershaneler başlayacak. Bu çocuklar ne zaman çocuk olduklarını hatırlayacaklar, ne zaman oyun oynayacaklar, ne zaman yaramazlık yapacaklar.
Hiç istemeyerek de olsa, imkanım olduğu sürece yurt dışında kalıp çocuklarımı İngiliz ya da Amerikan sistemi okullara gönderip, yine yurt dışında bir üniversiteye yerleştirdikten sonra emeklilik için dönerim herhalde artık ülkeme.."