"Ne bir eksik, ne bir fazla" diye yaşam öyküsünü yazmış Mustafa Sarıgül, dostum. Daha doğrusu, nasıl vakti yok bilirim, o anlatmış biri yazmış belli.. Ama kim yazdıysa, iyi yazmış..
Artık doğrudan yaşama en çok vaktimi ayırdığım için, bazı şeyleri azalttım. Elektroniği biliyorsunuz. Okumada da tasarruf etti. Gazeteler ve dergiler dışındakilere, bakıp, bir kenara koyuyorum ancak.. "Elden ayaktan kesildiğim gün okurum" diye.. Ya da, biriktirip okullara yolluyoruz, Yasoş'la..
Sarıgül'ün kitabını elime alınca, en arkaya baktım. İndeks var.. "Aylin Kotil" maddesini buldum.. 199'uncu sayfa.. Tek merak ettiğim oydu.. Daha doğrusu, Sarıgül'ün o kısmı nasıl anlatacağı..
Hayatının belli bölümlerini yok sayan çok insan tanırım da.. Sarıgül de onlardan mıydı acaba?.
"Bu bölümü yazsam mı, yazmasam mı çok düşündüm" diye başlıyordu o bölüme ve anlatıyordu.. Başından sonuna Aylin'in nasıl harika bir kadın olduğunu anlatıyordu. Başından sonuna "Bütün kabahat bendeydi. İşlerim yüzünden onu çok ihmal ettim. En kötü gününde bile yanında olmadım" diyordu, açıkça.. Yürekten..
"Bravo Sarıgül" dedim içimden "Hem de böyle bir ortamda bu itirafları yapabilmek.. Bravo!.." ve kitabı kapattım..