Yani şaka falan değil, yürekten alkışladım Aziz Yıldırım'ı televizyonda canlı yayında rastlayınca..
150 gazeteci (!) oturmuş karşısında.. Aziz Başkan gözlerinin içine bakarak ve aşağılayan bir gülümseme ile konuşuyor..
"Siz gazetede okuduklarınıza inanıyor musunuz?. Sizler yalan yazıyorsunuz. Yazdığınız yalanlara sonra kendiniz de inanıyorsunuz.."
Yani "O haber yalan.. Bazı haberler yalan.. Bazı gazeteciler yalan yazıyor" falan değil. Toptan tüm gazetecilere "Yalancı" diyor ve o 150 kişiden bir kişi çıkıp da "Sen ne diyorsun" diye bağırmıyor. Geçin, toplantıyı o an terk etmiyor.. Kamera bir ara onlara döndü. Sırıtarak bakıyorlar.. Yüzüne tükürene "Yağmur teşekkürü" edercesine..
İşte spor medyamız bu olduğu için zaten Aziz Yıldırımlar türemiyor mu?.
Adam ruhunu okumuş bizim spor medyamızın.. Emirler yağdırıyor, tehditler ediyor, adam kovduruyor.. Hepsini parmağında oynatıyor. Yetmiyor, bir de sövüyor..
Tık yok..
Hadi teker teker muhatap olmaya korkuyorlar.. Ekmek parası..
Peki Türkiye Spor Yazarları Derneği niçin var?.
"Hepiniz yalancısınız" dedikleri bu derneğin üyeleri.. "Çıt" çıktı mı, derneğimizden.. (Pardon, lafın gelişi.. Ben bu göstermelik dernekten istifa edeli çok oldu.)