Dört saatten beri sahnede, dört saatten beri davulunun başında olan Durul, vakitler gece yarısını da bir saat geçmişken Şamil çalmaya başlamaz mı?. Bir davuluna, bir zillere, bir timpaniye koşarak.. Hele Mehter takımının o devasa davullarını çalmak için nerdeyse halterci kolu gerekirken, çılgınca alkışlar arasında bir de "Bis" yapmaz mı?.
İşte bu sahneyi "Kamu spotu" yapmalı devlet asıl ve bütün televizyonlara dağıtmalı..
"Bitmeyince bitmez" demek için.. Umudu erken kesenlere ders vermek için..
Durul Gence, "Yaş 70, iş bitmiş"i geçeli 3 yıl oldu da ondan değil..
Durul Gence, pek çokları için "Son" anlamına gelen parkinson hastasıydı.. Hani eller kontrol dışı titrer fena halde, beyinde başlayan bir arıza ile..
Nasıl bir azimle yendi ve davulunun başına geçti.. Onun için..
Yetmedi.. Durul Gence üç ay önce banyoda kaydı, düştü. Omzunu kırdı. O yaşta eklem kırığı felakettir. "O kol artık kullanılmaz" denir.. Ağır bir ameliyat daha geçirdi. Omzuna çiviler falan çakıldı, yeniden kaynasın diye..
Bir de o ameliyatın arkasından, aldı eline işte bagetleri ve dört saat çaldı.. Sonunda Şamil vurarak, hem de..
Bu ne azimdir?. Bu ne inançtır?. Bu ne yenilmezliktir?.
Durul Gence bana teşekkür etti, "Gecenin mimarı" diye.. Değilim.. Çorbada ufak bir tuzum oldu sadece..
Fikir babası Ahmet Kurtaran.. "Boss, Durul için bir şeyler yapmamız gerek" dedi, bir gün arayıp.. "Bu efsane davulcuyu, bu daha da efsane yaşam mücadelesi veren adamı, dostları olarak unutmadığımızı göstermeliyiz" dedi..
Sazı bana bıraktı.. Hemen Necati'yi aradım. BKM'nin her şeyi Necati'yi.. Kafasına koydu mu, elinden kurtulan şey yoktur..
Necati "Tefo" dedi.. "Müzik işlerini en iyi o bilir ve becerir.."
Necati, Tefo ve ben birlikte bir öğlen yemeği yedik. Ana fikri konuştuk. Orda işim bitti. Gerisinin hepsini, Necati, Tefo, Ahmet ve Durul kafa kafaya vererek organize ettiler ve ortaya harika bir gece çıkardılar..
Mehpare Çelik, Sedat Ergin, Nino Varon, Mete Akyol, Halit Kıvanç sundular.
Durul'un şimdili orkestrası, Durul Gence 4, geçmişin unutulmazı Durul Gence 5 (Atilla Özdemiroğlu, Mehmet Horoz, Mehmet Şahinbaş, Ahit Oben), Durul'un ilk günlerinde İstanbul'daki orkestrası Somer Soyata takma adlı Deniz Harpokulu Orkestrası ve o müthiş Erkut Taçkın, gene Durul'un Ankara'da beraber çaldığı Sweaters'dan, şimdi emekli Büyükelçiler Murat Sungar ve Burak Gürsel'le iş adamı Caner Tunaman ve Durul'la her zaman dost.
Modern Folk Üçlüsü, Özdemir Erdoğan (Ah bir de lafı kısa tutmayı öğrenebilse..), Fatih Erkoç, Timur Selçuk, Nilüfer ve Nükhet Duru çaldılar, söylediler.. Timur'un kendi şarkıları dışında önce Modern Folk'a, sonra Nükhet'e eşlik etmesi, nasıl bir gönül, nasıl bir zarafetti..
Metin Aslan harika bir sahne düzeni yapmıştı. Bir gurup gidip, yerine aletleri, mikrofonları, yerleşme düzenleri ile yeni bir gurup gelirken, arayı nasıl harika doldurdu, seyirciye fark bile ettirmeden..
Salon doluydu. Durul'un dostları sadece sahneyi değil, salonu da doldurmuşlardı.
Unutulmaz bir gece yaşadılar.. Saat nerdeyse ikiye doğru TİM'den çıkıp oto parka doğru yürüyenlerin hepsi "İyi ki gelmişiz" dediler..
İyi ki geldiler..
Harika bir müzik gecesi yaşamakla kalmadılar.. Bu ülkede dostluğun, kardeşliğin, vefanın hala yaşadığını, "Boyun eğmemenin ve yenilmezliğin, yenilgiyi kabul etmemenin hala geçerli olduğunu gördüler, gösterdiler..
Teşekkürler Durul..
Hepsinin sebebi sensin!..