Küta hya 'dan haberler, gazeteler geldi.. "Çininin Picasso"su Sıtkı Ustam, adına layık anılmış, ölümünün ikinci yılında..
Geçici müze, Ustamın ve de benim çok sevdiğimiz göl kenarındaki camlı Köşk'te açılamamış yalnız. Mümkün olmamış. Çünkü Karayolları, köy yolunu son anda Ustanın arsasından geçirmeye kalkışmış.
Kızı Nida da, Ustamın en kıymetli eserlerini, ilaçlayıp sakladığı özel yelek ve şapkalarını o hengamenin içine atmamış tabii.
Ustamın 1973'te kurduğu Osmanlı Çini Atölyesini Geçici Müze yapmış.
Anma, konukların geçici müzeyi ve içindeki Kütahya Çiniciliği için tarihi bir anıt eser niteliğindeki Kuyu Fırını gezmeleriyle başlamış. Bu tür fırın sadece iki atölyede var. Nida "Ne bir daha yapacak usta kaldı ne de bunu ileride çalıştırabilecek çıraklar" diyor.
Sonra mezar ziyaret edilmiş. Ardından hep destek olan Hilton'da yöresel Kütahya yemeklerinin ikramı.
Sonra da Namık Koçak'ın yönettiği panel..
Ustanın ata ve Rahvan at yarışlarına merakını iyi bilirim. Bir panayır ve bir yarış da organize etmişti, gitmiştim. Bir belgesel göstermişler at ve rahvan üstüne..
Bir de Usta'nın büyük destekçilerinden Sevgi Gönül anısına kısa film..
Nida "Hıncal Abicim, babam deliydi, cahildi, köylüydü yoluna çıkan önünü kesen çok olurdu. Yıllarca mücadele verdi onlara karşı. Benim tek hedefim bayrağını zirvede tutup adını en güzel şekilde yaşatmak" diyor..
Savaş devam Nida, savaşa devam..
Sıtkı Usta'nın kızı olmak, savaşmak demek..